Dag allemaal!

n

Hier zijn we weer! Vanuit een donker Happy Valley Goose Bay helemaal in het oosten van Labrador. Daarmee is het ons echt gelukt. We hebben de Trans Labrador Highway overwonnen! Dat betekent dat we op de Route 500, ongeveer 500 kilometer over gravel hebben gereden. En daarvoor nog es zo’n 380 km, dus bij elkaar zo’n 900 km aan gravel. En we zijn er nog niet, overmorgen nog zo’n 350 km, dan hebben we alle gravel gehad. Nou, ik moet eerlijk zeggen, ik ben blij dat we morgen niet gaan rijden. Ik tril nog in mijn armen en m’n oren suisen nog uren nadat we gestopt zijn na.

n

Vanmorgen zijn we uiteraard weer vroeg opgestaan en hebben een hardy breakfast gehad. Eieren, spek, aardappel, toast en koffie. Het lijkt veel maar het was zo op. En toen maar de auto ingepakt en zijn we weer onderweg gegaan. Eerst weer een stuk terug want we wilden nag wat watervallen zien die we gisteren hebben geskipped omdat het al donker werd.

n

Na zo’n 20 km waren we er alweer. We hebben de auto geparkeerd en stapten de wildernis in. Goed ingepakt. Muts, trui, windstopper, jas, handschoenen. Het was nodig want op het plateau van Labrador was het vanmorgen 2 graden. Later op de dag steeg de temp. tot max. 9 graden. Na een lekkere hike kwamen we aan op het eindpunt en werden we getrakteerd op een mooi uitzicht over de Hamilton Falls. De bomen er omheen waren fel geel. Veel mossen, paddestoelen, kleine vetplantjes. De echte Canadese toendra. En met een kleine tussenstop zijn we weer terug gelopen naar de auto. We moesten nog een heel eind rijden vandaag en moesten nog tanken en boodschappen doen. We zijn maar snel met de auto naar Churchill Falls gereden en vanaf daar de lange weg naar Happy Valley Goose Bay.

n

De weg was lang en hobbelig. In het begin ging het best okay en kon ik lekker door rijden, later (na zo’n 1,5 uur) werd het wegdek slechter en slechter. Vooral het laatste stuk (na ongeveer 4 uur ) was erg hobbelig. Veel bulten en diepe kuilen. De Dodge stuiterde af en toe heen en weer. Harder dan 70 mocht niet, en was eigenlijk ook niet echt vertrouwd. Heb me maar redelijk aan de snelheid gehouden. Veel verkeer zijn we niet tegen gekomen. Soms reden we een half uur of 3 kwartier zonder iemand tegen te komen. Dan weer een vrachtwagen of een 4WD en dan weer niks.

n

Het was mooi om de veranderingen in de vegetatie te zien. Vanaf de hoogvlakten, reden we langzaam aan weer de bergen in. De mossen en kleine boompjes werden weer grotere naaldbomen en later kwamen kwamen de loofbomen er ook weer bij. En nu zijn we zo ongeveer aan de oostkust van Canada. Een vieze auto en een boel ervaringen rijker. We hebben net gegeten in een sportbar hier in Goose Bay en gaan nu naar bed. Het is weer genoeg geweest!

n

Morgen komt er hoogstwaarschijnlijk ff een pauze, dan zitten we 15 uur op een ferry en hebben we zo goed als zeker geen internet, maar daarna pakken we het, als het goed is, gewoon weer op.

n

Welterusten, tot snel en een dikke kus,

n

Leonie en Edo-Jan

n