6 juli 2010

n

Goedemorgen allemaal!

n

We hebben goed kunnen slapen in de B&B in Fairbanks vannacht. Dit is het meest noordelijke punt waar we zullen zijn en op deze plaats zijn we maar 100 mijl verwijderd van de poolcirkel. Het is vannacht dus ook niet donker geweest. Het was zelfs nog wat lichter dan op de andere plekken waar we zijn geweest. Niet dat we de hele nacht wakker hebben gelegen hoor! Hier in de gang hangt een fotoreeks van de zonsopgang/ondergang op de poolcirkel op 21 december en 21 juni. Op de eerste zie je dat de zon net boven de horizon komt en anderhalf uur later alweer er onder verdwijnt. Op de laatste zie je dat de zon probeert om onder de horizon te komen, maar dat lukt net niet, waarna de zon weer omhoog ‘stuitert’. Hoe bizar is dat.

n

We hadden met Verna en Allen afgesproken dat we om half 9 zouden ontbijten. Toen we in de keuken kwamen, zat het andere stel wat hier ook had overnacht al aan tafel en voor ons stond een schaaltje fruit klaar. Na het fruit had Verna pannenkoekjes en bacon voor ons gebakken. Onder veel gekletst en mooie verhalen van iedereen hebben van ons ontbijt genoten. Daarna werd het tijd om de buurt eens te gaan verkennen. Zoals jullie natuurlijk allemaal weten was het vandaag de dag van de halve finale voetbal. Dit wilden we ook graag zien en we konden in het restaurant waar we gisteren hebben gegeten naar de wedstrijd kijken. Officieel gaat het restaurant pas om 11 uur open, maar we mochten via de achteringang naar binnen. Naast het personeel waren we de enigen, dus ook geen andere Nederlanders. Speciaal voor ons werd de tv op ESPN gezet, het sportkanaal, en het geluid van de muziek maakte plaats voor het geluid van de tv. Wat een bijzonder moment was dat. Zaten we midden in Fairbanks naar de halve finale te kijken. In de rust gaf Ruud Gullit commentaar. Inmiddels was het restaurant echt open gegaan en er kwamen steeds meer mensen binnen om te lunchen. Het geluid van de tv werd iets zachter gezet, maar pas nadat de wedstrijd was afgelopen, ging de radio weer aan. We vonden het een spannende wedstrijd, zeker tegen het einde toen de blessure tijd allang voorbij was en er maar niet afgefloten werd!

n

n

— halve finale kijken in een sports bar in Fairbanks —

n

Helemaal blij zijn we in de auto gestapt richting Chena Hot Springs. Voordat we een duik konden maken wilden we eerst nog een wandeling maken bij Angel Rocks trail. Het was behoorlijk warm, dus we hebben ter plekke onze korte broek aangetrokken. Toen was het tijd om het pad op te gaan. In het begin was het een redelijk vlak pad langs een riviertje met een beverdam. Na een tijdje begon het echte werk, een klim van 600 meter omhoog. Deze keer ging het ons een stuk makkelijker af, ook al was het een stuk warmer. Onderweg hebben we een paar keer gestopt om wat te drinken en om een laag DEET op ons te sprayen. We kwamen namelijk door een bos en daar waren enorm veel muggen. Edo begon ze van zijn benen af te slaan, wat resulteerde in een bloedbad op zijn benen. De muggen hadden hem dus al geprikt. De DEET deed wonderen, want met dit chemische laagje op onze huid, bleven de muggen weg en konden we ongestoord naar boven lopen. Eenmaal boven hebben we de schade opgenomen en Edo bleek in ieder geval 32 muggenbeten te hebben. Zelf was ik er wat beter afgekomen. Het uitzicht dat we boven hadden was super!

n

n

— uitzicht vanaf de Angel Rocks —

n

De Angel Rocks konden we nu van dichtbij bekijken. Nadat we onze ogen uitgekeken hadden, was het tijd om weer naar beneden te gaan. Dat moest makkelijker zijn dan omhoog, dachten we. Het begin van de afdeling was nog wel ok, maar op een gegeven moment ging het wel heel erg steil naar beneden. We moesten af en toe op onze hurken om zonder kleerscheuren naar beneden te komen. Dit was tot nu toe niet wat we normaal zagen bij een pad in Alaska, dus we begonnen een beetje te twijfelen of we het juiste pad wel hadden gevonden. Eenmaal beneden aangekomen, kwamen we weer op een normaal pad terecht, voor ons een teken dat we ergens boven op de berg een verkeerde afslag hadden genomen. Gelukkig konden we de auto weer snel terugvinden en waren we helemaal klaar voor een duik in de hete bronnen.

n

Het einde van de weg was direct de ingang van Chena Hot Springs. Dat was dus erg makkelijk om te vinden. Het was inmiddels half 7 gegeten, dus voordat we een duik gingen nemen, hebben we eerste een hapje gegeten. We hadden vanaf onze tafel uitzicht op een voederplateau voor vogels en we konden de vogeltjes die met ons meeaten goed bekijken. Het waren allemaal vogeltjes die we niet kenden. Meesjes en musjes met felrode veren of grappige patronen. Toen was het echt tijd geworden om de hete bronnen uit te proberen. Het zwembad op zich stelde niet zo heel veel voor. Gelukkig was het niet heel erg druk en konden we in een bad buiten. Het water was echt superwarm. Eigenlijk te warm voor ons. Het was buiten ook nog prachtig weer en de zon stond nog hoog aan de hemel, dus boven water koelde je ook niet echt af. We hebben het ongeveer een half uur volgehouden, toen werd het toch echt te warm en zijn we er weer uitgegaan. Het was weer een hele ervaring en we waren weer helemaal schoon, dat was wel lekker na de inspannende hike van eerder die middag.

n

n

— de hete bronnen —

n

Op de terugweg naar Fairbanks hebben we vier (ja vier!) elanden gezien. Het begon met een vrouwtjes eland die in een meertje lekker aan het eten was, terwijl haar kalf in de bosjes stond en de eendjes om haar heen zwommen. Dat was een heel vredig tafereel. We hebben ons erover verbaasd hoe lang een eland onder water kan blijven met z’n kop om te eten. Terwijl we van dit uitzicht aan het genieten waren, zwom er ineens een bever voorbij! Het was weer Alaska op z’n best! Verder op de weg stonden nog 2 elanden (niet samen) aan de kant, lekker te grazen.

n

Rond elf uur waren we terug bij onze B&B, waar we uitgeput maar voldaan in slaap zijn gevallen.

n

Groetjes Edo-Jan en Leonie

n