Hallo allemaal!

Jullie hebben er even op moeten wachten, maar hier is dan ons eerste verhaal nuit Amerika.

Maandag 19 augustus zijn we op tijd opgestaan en rond 8 uur zijn we met de nauto vertrokken naar Schiphol. Daar hadden we een plaatsje gereserveerd op P3 en ndat ging weer lekker soepel. Voordat we het wisten zaten we in de shuttlebus nnaar de vertrekhal. We hadden gisteren al ingecheckt, maar konden op dat moment nonze boarding pass nog niet printen. Dit hebben we op Schiphol gedaan, waarna we nonze bagage konden afgeven. Hier wachtte ons de eerste nieuwe ervaring. In nplaats van een balie met een dame erachter die onze bagage zou labelen, mochten nwe dit nu allemaal zelf doen. Het zag er enigszins futuristisch uit, maar het nwees zich zelf helemaal. We waren snel en ruim op tijd door de douane. Dit gaf nons de gelegenheid om nog wat spulletjes te kopen voor op reis en wat dollars nuit de muur te halen. Een uur voor vertrek begon de controle al bij de gate. Dit nging ook allemaal soepel en voordat we het wisten zaten we al in het vliegtuig. nWe hadden een plekje geregeld in de Comfort Economy klasse, wat betekende dat we nvrij vooraan in het vliegtuig zaten, lekker veel beenruimte hadden en onze stoel neen stuk verder naar achteren kon.

Naast ons zat een jongen die een rondreis door Europa had gemaakt en nu weer nterug ging naar huis, Chicago. Het was een erg rustige vlucht. We hebben allebei nwat films gekeken, wat gelezen en muziek geluisterd. Het kijken van een film nwerd voor mij halverwege een beetje een uitdaging. We hadden allemaal ons eigen nentertainmentset en bij mij staken er op een gegeven moment wat draadjes uit. nDankzij de fijne motoriek van Edo en een rol plakband van de bemanning, hebben nwe het systeem weer aan de praat gekregen en had ik weer controle over de nentertainmentset. Na zo’n 8 uur vliegen landden we in Chicago. Omdat we vooraan nin het vliegtuig zaten, konden we als een van de eersten van boord. Dat kwam ngoed uit, want dat betekende dat we bij de douane vooraan zouden staan. Helaas nwas net voor ons een vliegtuig uit China geland en het duurde vrij lang voordat nzij door de douane waren. Toen zij er doorheen waren, gingen wij er vlot ndoorheen. Wanneer je aankomt in Amerika, ongeacht of je doorgaat, moet je op de nplaats van aankomst je bagage zelf inklaren. Dit betekent dat je je bagage van nde band haalt en een paar meter verder op een volgende band legt.

Nadat we onze bagage opnieuw hadden afgeleverd, moesten we met een treintje nnaar de terminal waar onze binnenlandse vlucht van Chicago naar Salt Lake City nzou vertrekken. Hier moesten we opnieuw met onze handbagage door de controle. nGelukkig hadden we vrij veel overstaptijd en nadat we door alle controle’s nwaren, bleef er nog een half uur over om bij de volgende gate te komen. Hier nstond het vliegtuig al klaar. Dit was een vrij klein vliegtuig, zeker in nvergelijking met de Boeing 747-400 waarmee we uit Nederland waren gekomen. We nkonden nog niet direct vertrekken, want de intercom deed het niet goed. Dit was nredelijk snel gemaakt. Na een vlucht van 3 uur, dit wat hobbeliger verliep dan nhet eerste stuk, kwamen we aan in Salt Lake City. Hier lag onze bagage al op ons nte wachten en konden we direct door naar de autoverhuur. Er was geheel aan onze nwens voldaan en ook deze keer rijden we in een Chevrolet Impala door Amerika. nHelemaal top!

Vanaf de autoverhuur was het een paar minuten rijden naar het hotel. Daar nstonden we op de gastenlijst en konden we om de hoek nog net een hapje eten. We nhebben het allebei bij een kleine, redelijk gezonde, maaltijd gehouden. nInmiddels waren we aardig moe en zijn we snel op bed gegaan, zonder veel moeite nte doen om de bagage uit te pakken. Het was een lange dag geweest.

Dinsdag 20 augustus

Afgelopen nacht hebben we allebei wel redelijk goed geslapen. Het was wel nsuperwarm op de kamer. Wanneer je de airconditioning aandeed werd het erg koud nen zonder was weer wat te warm. Het was in Salt Lake City overdag ongeveer 30 ntot 35 graden Celsius en ’s avonds koelde het af naar ongeveer 26 graden. Deze nochtend wachtte ons een ‘continental breakfast’. Dit is redelijk standaard met nkeuze uit toast, cornflakes, muffins, kleffe koeken, yoghurt, melige npannenkoekjes, gebakken ei en spekreepjes. Toen we dit achter de kiezen hadden, nzijn we vertrokken naar de eerste de beste supermarkt. Hier hebben we de nodige ninkopen gedaan, waarna we richting Antelope Island State Park zijn gegaan. Dit npark hadden we de vorige keer dat we hier waren ook op de kaart zien staan, maar ntoen kwamen we vrij laat aan in Salt Lake City en konden we hier niet meer nnaartoe. Dus eigenlijk was dit een verlenging van onze vorige reis naar Amerika nin 2008.

Antelope Island State Park ligt op een eiland in het Great Salt Lake. Dit nmeer is 5x zouter dan de oceaan en het wordt ook wel de dode zee van Amerika ngenoemd. Om er te komen, moesten we over een weg door het zoutmeer. Je kon het nzout en de bacterien die er in groeien goed ruiken. Onze eerste stop op het neiland was het bezoekerscentrum waar we de nodige informatie hebben gehaald. nVervolgens zijn we een rondje over het eiland gaan rijden. We wisten dat er nPronghorn Antelopes en bizons moesten zijn, maar of we ze zouden zien? Aan het nbegin van de weg was een picknick plek aan het strand, waar we onze lunch hebben ngenuttigd. Toen dit op was, zijn we verder gereden en voordat we het wisten nzagen we al een paar bizons! We hadden niet verwacht dat we ze al zo snel zouden nzien. Het waren er maar een paar, waarschijnlijk mannetjes, die leven vaak nsolitair. Na de nodige foto’s verdwenen ze uit het zicht en zijn we verder ngereden. Op een gegeven moment zagen we een enorme kudde bizons, met hier en ndaar jongen die dit jaar zijn geboren. Het was een feest om naar te kijken. nUiteindelijk was het weer tijd om verder te gaan.

Vanaf Antelope Island State Park, wat ten noorden van Salt Lake City ligt, nzijn we eerst teruggereden naar Salt Lake City. We konden vrij snel de snelweg nnaar het zuiden op. Het werd steeds rustiger op de weg. Na zo’n 2 uur rijden, nvonden we het wel prima en zijn we neergestreken in het dorpje Nephi. Dit hele ndorp bestond uit vergane glorie. Gelukkig waren er voldoende motels en hotels en nkonden we makkelijk een slaapplekje vinden. Naast het hotel was een restaurant nwaar we hebben gegeten. Wat we niet wisten, was dat ze op het punt stonden om te nsluiten en om ons heen werden langzaamaan de stoelen op de tafels gezet. Dat was neen duidelijk teken en nadat het eten min of meer op was, zijn we snel terug ngegaan naar het hotel.

Woensdag 21 augustus

Afgelopen nacht hebben we allebei niet zo goed geslapen. Het was warm, het njetlag monster lag op de loer en af en toe was het alsof er een trein of vrachtwagen door onze kamer kwam. Vanmorgen een ontbijtje gehad in de lobby van nhet hotel. De mensen hier zijn superaardig en hebben ons nog voorzien van wat ninformatie over de omgeving. Na het ontbijt was het tijd om in te pakken en te nvertrekken naar Capitol Reef National Park. Dit was een rit van iets meer dan ntwee uur en rond het middaguur kwamen we hier aan. In 2008 zijn we min of meer ndoor dit prachtige park geraced en was een deel afgesloten omdat het winter was. nWe konden nu dus in de herkansing en dat hebben we zeker gedaan! Voordat we bij nhet bezoekerscentrum waren hadden we al de nodige foto’s genomen. Eenmaal naangekomen bij het bezoekerscentrum hebben we een jaarpas voor alle nationale nparken van Amerika gekocht. Vlakbij het bezoekerscentrum was een picknick plek ntussen prachtige bomen met ronddartelende grondeekhoorntjes. Hier hebben we nlekker gelunched, waarna we snel even getankt hebben om vervolgens het deel van nhet park te bekijken wat de vorige keer niet kon. Dit heet de Scenic Drive en nhet woord zegt het eigenlijk al. We werden verwend op prachtige vergezichten en nenorme rotswanden. Je kunt hier goed zien hoe de aarde is ontstaan en het geheel nis overweldigend. Aan het einde van deze weg, konden we nog een klein stukje nover een onverharde weg een kloof inrijden. Dit was en prachtig stuk, wat ons nkronkelend verder de kloof inbracht. Op een gegeven moment stopte deze weg en nkonden we nog een stukje verder lopen. Hoe verder we de kloof ingingen, hoe nwarmer het leek te worden. We zagen hier patrijzen, eekhoorntjes en salamanders. nNa een korte verkenning van de kloof, zijn we weer teruggereden. Op de terugweg nzagen we een aantal herten en zelfs nog een enorme marmot. Naast deze dieren, zijn hier ook veel vogeltjes te vinden die vrolijk rondfladderen.

Het was inmiddels vrij bewolkt geworden en we besloten om terug te gaan naar Torrey, een plaatsje in de buurt van Capitol Reef, waar we op de heenweg al een hotelkamer hadden geregeld. Nadat we onze spullen op de kamer hadden gedropt, zijn we in de buurt een hapje gaan eten. Het restaurant werd aangeprezen in de Lonely Planet, dus dat wilden we wel eens uitproberen. Dit bleek een goede keuze te zijn. We hebben er heerlijk en gezond gegeten. En nu zijn we weer op onze hotel kamer. We hebben onze slaapplekken voor de komende nachten al geregeld. We gaan eerst twee nachten in de buurt van Bryce National Park slapen de de twee nachten erna in de lodge aan de noordkant van de Grand Canyon. We weten nog niet of we daar internet hebben, maar dan weten jullie alvast waar we de komende tijd zullen zijn.

Groetjes en tot de volgende keer!

Edo-Jan en Leonie