dinsdag 3 januari 2012

Vanmorgen hebben we (voor de verandering) een beetje uitgeslapen. Daardoor konden we niet meer in het hotel ontbijten, maar dat was verder geen probleem. We hebben in een supermarkt wat broodjes en beleg gekocht. Vandaag wilden we naar Pallas-Yllas National Park om daar een sneeuwschoenwandeling te maken. Toen we wakker werden was het enorm aan het sneeuwen en het waaide ook aardig. Maar goed, het deel van het park waar we naar toe wilden lag op een uur rijden hier vandaan, dus misschien was het daar beter.

Nadat we de auto vol met benzine hadden gegooid en wat boodschappen hadden gedaan, hebben we hier in Levi sneeuwschoenen gehuurd. Dit zijn de ’tennisrackets’ van vroeger waarmee je over de sneeuw kunt lopen. Zelf had ik dat een paar keer gedaan, maar Edo nog niet en het leek ons leuk om dit uit te proberen. Terwijl we richting Pallastunturi reden leek het steeds droger te worden. Het eerste deel ging over de snelweg die goed begaanbaar was. Hoe dichter we bij het park kwamen hoe minder verkeer er was en dus hoe minder goed de wegen onderhouden. Maar wees gerust, het was nog steeds prima te doen. De weg ging door een sprookjesachtig mooi landschap van besneeuwde sparren. Gelukkig waren er af en toe parkeerplekken, zodat we even uit de auto konden om van het geluid door de bomen en het knisperen van verse sneeuw onder je schoenen konden genieten.

Na ongeveer een uur rijden kwamen we bij het natuurcentrum in Pallastunturi uit. Dit ligt bovenop een ‘berg’ en het zicht was er naar boven toe niet echt beter op geworden. Bij dit natuuurcentrum hebben we gevraagd waar we konden wandelen en ze gaf ons een klein kaartje mee. De meeste paden worden niet echt onderhouden in de winter, maar er was een route voor sneeuwscooters die we wel konden nemen. We hebben de auto geparkeerd en hebben ons goed aangekleed en de sneeuwschoenen onder gebonden. Vol goede moed begonnen we aan de wandeling. Deze kon niet echt lang duren, want het werd al een beetje donker (om 2 uur!). Dit kwam vooral omdat het een beetje een donkere dag hadden. Het eerste deel ging prima totdat we bij een stukje kwamen waar we over een berg sneeuw heen moesten. Daar achter zagen we een bruggetje en we dachten dat we daar langs moesten. Met sneeuwschoenen lukte het prima om over die berg heen te komen en ook op het bruggetje ging alles prima. Daarna was er niet echt een pad te zien, maar we hebben het een stukje geprobeerd. Wanneer je snel loopt zak je niet zo weg in de verse sneeuw, maar wanneer je wat langzamer gaat zak je zo een tiental centimeters de sneeuw in. Edo had er iets meer last van, want die is iets zwaarder. Op een gegeven moment zagen we niets meer wat op een pad leek en zijn we maar terug gegaan. Dat ging iets minder soepel, want Edo’s sneeuwschoen bleef een beetje in de sneeuw haken en daar lag hij. En probeer dan maar eens overeind te komen in een halve meter verse sneeuw. Afzetten lukt dan niet echt, maar samen hebben het voor elkaar gekregen. We zijn daarna snel weer terug gegaan naar de auto en op de terugweg zagen we welk pad we eigenlijk moesten hebben.

Omdat het al donker werd, zijn we zo snel mogelijk weer naar de doorgaande weg teruggereden en tegen vieren waren we in Levi. We zijn even bijgekomen in het hotel en hebben daarna weer gegeten bij Ammila waar er rendiergehaktballen en aardappelpuree op het menu stonden. Mjammie! Toen dit heerlijke maaltje achter de kiezen was, was het nog steeds erg hard aan het sneeuwen. Het leek ons redelijk zinloos om nog op zoek te gaan naar het Noorderlicht en zijn weer teruggegaan naar ons hotel om ons voor te bereiden op de rendiertocht van morgen.

Hoe dat allemaal is gegaan, is weer een heel ander (mooi) verhaal en dat hopen we snel met jullie te delen.

Tot dan!
Liefs Edo-Jan en Leonie