Zondag 21 september

Vanmorgen werden we weer wakker in de B&B. We waren al vroeg wakker en deden het heel lekker rustig aan. Precies zoals we het onszelf hadden beloofd! Nadat we langzaam wat wakker waren geworden zijn we naar de eetkamer gelopen. Dat is voor ons de deur uit en maximaal 5 stappen lopen 🙂 Zoals verwacht en gehoopt was Hardeep er ook. Ze maakte vandaag pannekoeken en scrambled ei voor ons. Een heerljk ontbijt!!

Na een tijdje kwam er een onbekend stel de eetzaal binnen. Ze vroegen of ze bij ons aan tafel mochten zitten. Natuurljk! Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ze heetten Tim en Laura en komen uit Nanaimo. Een stad op Vancouver Island. We raakten al snel aan de praat en we hadden een heel leuk gesprek, hadden dezelfde interesses, kijk op het leven en… niet onbelangrijk, dezelfde humor 😀
Bleek dat ze die dag naar hun zoon gingen in Vancouver. Die had daar een soort open huis/atelier tojdens de ‘Vancouver Design Week’. Hij was net afgestudeerd als industrieel vormgever 😀 Toen ik zei dat ik in Nederland een soortgelijke opleiding heb gedaan viel hun mond ietwat open en nodigden ze ons uit om ook op de open dag te komen. Dat leek ons erg leuk en we beloofden dat als we er tijd voor hadden we graag langs zouden komen.

Maar eerst moesten we alle spullen weer inpakken en gingen we in Vancouver nog wat boodchappen doen. Ondertussen was het alweer zo’n 28 graden geworden!
We reden naar het adres wat Tim ons had opgegeven, parkeerden de auto en liepen er naar toe. Tim en Laura waren er nog niet eens dus we hebben lekker rondgekeken. Op een gegeven moment waren ze er en ze stelden ons voor aan hun zoon ‘Jason’. We raakten met elkaar aan de praat. Hij was begin twintig en wilde mij ook aan zijn baas voorstellen. Bleek ook een bijzonder aardige kerel te zijn. Eind dertig schat ik. Hij, Jason en ik kregen het al snel over industriele vormgeving, design etc. Heel erg leuk. Uiteindelijk werd ik uitgenodigd om, als we weer in Vancouver waren, een kopje koffie te komen drinken.
Maar op een gegeven moment moesten ook wij weer verder. We groeten al onze nieuwe vrienden en stapten in de auto. We wilden vandaag naar Manning Provincial Park rijden en daar twee nachten slapen.

Eerst maar es uit Vancouver proberen te komen. En dat viel niet mee. Spitsuur, alle verkeerslichten op rood oftewel, het duurde lang…
Nadat we weer wat snelheid konden halen reden we in een ruk door naar het plaatsje ‘Hope’. Daar is de film Rambo opgenomen. Tien jaar geleden stond er bij het visitor info zo’n bord waar Rambo op geschilderd was en waar je je hoofd door kon steken. We wilden kijken of die er nog steeds was. En dat bleek nog zo te zijn ook!! Helemaal verkleurd maar we hebben er foto’s van gemaakt.

Lachend stapten we de auto weer in. De weg werd steeds mooier, rustiger en via Sunshine Valley (hebben we destijds in een B&B geslapen) kwamen we aan in Manning Provincial Park. Een prachtige omgeving waarin we zagen dat de Indian Summer langzaam gestalte kreeg. Gelukkig had de enige lodge in de ruime omtrek nog een kamer voor ons. We zijn meteen gaan eten in het restaurant van de lodge en zijn daarna, weer terug in de kamer, als een blok in slaap gevallen!

Tot morgen!
Liefs,
Leonie en Edo-Jan

n

n

n