Dag allemaal.

n

Vanmorgen zijn we lekker vroeg gaan ontbijten in het hotel. Er stonden vandaag twee dingen op het programma. Ten eerste wilden we een walvistour gaan doen en ten tweede een noorderlichttour. Voor de walvistour zouden we rond het middaguur worden opgehaalde vanaf het hotel. Dus dat liet nog wat ruimte vrij om iets anders te doen. Om die tijd te vullen zijn we naar het centrum van Reijkjavik gereden en hebben daar de boel een beetje verkend. Alle monumenten kwamen langs. Het huis waar Ronald Reagan en Michael Gorbatsjov de koude oorlog hebben beeindigd, het parlement waar nu zoveel ophef over bestaat (een cameraploeg stond al voor de deur) en de inmense kerk midden in het centrum. Toen we op onze horloges keken was het alweer tijd om naar het hotel terug te keren.

n

Op de beloofde tijd stopte er een busje van het whalewatchentrum voor het hotel. Samen met een ander Nederlands stel stapten we in. De buschauffeur moest nog een paar mensen oppikken maar we kwamen goed op tijd aan in de haven. Nog even laten zien dat we betaald hadden en we konden de boot op. Het was een grote boot, soort van katamaran met een buitendek en een barretje met veel zitplaatsen onderin. En daar vertrokken we. In de haven en dicht bij de kust ging het prima, maar toen kwam de open Atlantische Oceaan. En dat was wel wat andere koek. Gelukkig hebben Leonie en ik wat ervaring met dit soort trips, maar die ervaring had niet iedereen…. De golven werden hoger en hoger. Leonie stond op het dek, ik was naar beneden gegaan om een boekje te lezen. Maar daar kwam niks meer van terecht. Sterker nog, ik kon door het slingeren van de boot geen stap meer doen dus bleef maar beneden. Kwartier na kwartier ging het zo door en het werd erger en erger. De mensen op de boot verschoten van roze, naar geel en groen en het duurde niet lang of de eerste zakje werden gevuld met het eten van een paar uur eerder…
Na zo’n anderhalf uur remde de kapitein de boot wat af. In de verte hadden ze vanuit de kajuit een ruggevin gezien. En daar gingen we langzaam maar zeker naar toe. En dat stelde mij in staat om snel naar boven te gaan want hier wilde ik geen seconde van missen.
Het duurde niet lang of iedereen zag de walvis. En het bleken meerdere te zijn. Uiteindelijk in totaal 3 humpbackwhales. En ze waren aan het eten. Lekker actie dus. We zagen de rug, de zij-flippers, de staart en af en toe zelfs een stukje van de kop. Waanzinnig gaaf! Zo hadden we de humpbacks nog niet eerder gezien! Een half uur hebben we ervan genoten, waarna het weer tijd werd om terug te gaan naar de haven. De mensen van de whalewatch tour hadden erg hun best gedaan om walvissen te vinden, want we de tour liep aardig uit. En even later stopte de boot weer even want er waren dolfijnen gespot. Wel op grote afstand, maar we konden de ruggevinnen goed onderscheiden.
De terugweg naar de haven, welke een uur en drie kwartier zou duren, was een stuk rustiger. Leonie was inmiddels een beetje verkleumd omdat ze de hele tijd aan dek had gestaan en ging naar beneden. Iets later volgde ik ook. Leonie zat aan tafel te praten met een jongen die uit Utrecht bleek te komen (kleine wereld). Hij was samen met een paar vrienden op IJsland en zaten in een appartement in Reykjavik. Later kwamen ook zijn vrienden erbij zitten. Zij waren vorig jaar in BC en ALberta, Canada geweest. Dus je kan begrijpen dat dat een mooi gesprek werd. Ervaringen over en weer, foto’s en films laten zein op de iPhones. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten voeren we weer de haven in Reijkjavik binnen. En we werden uiteraard weer netjes naar het hotel gebracht in een busje. Daar kwamen we het andere Nederlandse stel ook nog tegen. Die waren de hele tocht zeeziek geweest. De man was alleen maar aan het overgeven geweest en had maar een halve walvisstaart gezien. Voor hun was het geen pretje, ze waren zo blij met vaste grond onder de voeten. Zonde, want het was allemaal zo mooi…

n

In de avond zouden we een Noorderlicht-tour gaan doen. Maar toen we in het hotel aankwamen bleek dat hij was afgelast vanwege het slechte weer. En de vooruitzichten voor de komende week waren niet al te best…. Maar optimistisch als we waren hebben we snel een hapje gegeten in het hotel en zijn toen zelf maar op pad gegaan. We hebben bij elkaar zo’n drie uur rond gereden maar het grootste gedeelte regende het. Af en toe zagen we een ster aan de hemel maar door de bewolking bleef het bij een enkeling. Lang niet genoeg om het noorderlicht goed te zien. Daarvoor moest het toch echt helemaal helder wezen.

n

Terug in het hotel zijn we maar snel gaan slapen. Morgen wacht nog een intense dag!

n

Tot later allemaal!
liefs, Leonie en Edo-Jan

n