Expositie Eliza
Zo bereidde ik me voor op het vaderschap
 Ik vond het maar niks dat Leonie zwanger was en ik er een beetje bij stond.‘Twintig jaar deden we alles samen en ineens was zij alleen zwanger. Bij de eerste echo kregen we een printje. “Die vervaagt hoor,” zeiden ze. Ik dacht: maar dit zijn de eerste beelden van mijn kind! Wat zonde!Daarom schilderde ik thuis de echo na.’Een ritueel ontstond. ‘Ineens voelde ik een band met mijn ongeboren dochter en ben ik nóg meer gaan tekenen, waardoor ik haar steeds beter leerde kennen.’ Toen Eliza werd geboren in 2016 was het geen verrassing toen ik haar voor het eerst zag, het enige verschil was dat ik haar nu wél kon aanraken. Ik stopte niet met schilderen. Je hoort zo vaak dat mensen die eerste weken vergeten. Dat wilde ik niet. En daarom heb ik heb elke week een portretje van haar gemaakt.’ Nu zit ik samen met Eliza aan de keukentafel en tekenen we samen. Halverwege wisselen we. De werken bewaren ze. Voor later. |
