zaterdag 27 september

Voor mij was dit de meest verschrikkelijke nacht ooit. Ik weet niet wat er allemaal mis ging, maar ik heb echt geen oog dicht gedaan. En dat terwijl we vandaag een hele dag door de bossen zouden rijden.
Nou eerst maar ontbijten. Don had de vuurtafel al flink opgestookt toen in bij het kampvuur kwam zitten. Ellen en Leonie zaten er ook al. Het eerste wat moest gebeuren was een flinke kop cowboy koffie. Dat is zwarte koffie met een hele flinke scheut Baileys daar in. Rum of whiskey had ook gemogen, maar Don vond de Baileys het lekkerst. Nou, vooruit, gebeurt je niet vaak dat je zo’n alcoholshot in de morgen krijgt. Je knapt er wel van op, dat wel 😉

Het ontbijt dat Don voor ons maakte was weer heerlijk. Het is toch wel dubbel genieten als je een warm ontbijt buiten in de wildernis kan nuttigen. Don had de aardappels die over waren van het avondeten gisteren opgebakken. Daar een paar opgebakte eieren bij en een arsenaal aan worstjes… Tjonge, daar had een weeshuis genoeg aan. En wij ook net. We namen onze tijd, er was absoluut geen reden om te haasten dus we konden genieten. En dat deden we. Op een gegeven moment ging Ellen de paarden klaar maken en gingen wij ons ook klaarmaken. Gisteren had ik mij spijkerbroek aan maar dat was me niet heel goed bevallen. Ik was blij dat ik mijn rijbroek ook mee had. Toch maar snel aangedaan. De chaps nog om en Leonie en ik waren klaar om te gaan. Ellen hielp ons in de corral om op het paard te komen (daar kunnen we altijd wel wat hulp bij gebruiken) en toen waren we echt klaar om te gaan.

Het originele plan was om naar een groot meer te gaan maar door de vele regen die was gevallen de afgelopen tijd was dit veel te gevaarlijk. Zowel voor de paarden als voor ons zelf. Dat was dus niet mogelijk. Grote voordeel voor ons in zulke situaties is: we weten niet wat we gaan missen, en we vertrouwen helemaal op dat Don en Ellen binnen de mogelijkheden ons het mooiste van de Coast Mountains willen laten zien.

Ellen bracht ons eerst over een gravel road en daarna over allemaal bos weggetjes langs een prachtig meer naar een hangbrug. Een ‘suspension’ brug zoals het hier heet. De rit er nar toe was prachtig. Het was heerlijk stil en rustig overal. Niemand in de buurt. Halverwege deze rit kwamen we langs een boom met een enorm nest. Dat was gemaatk door een Osprey paartje, terwijl we er langs liepen zagen we ook nog snel eentje langs vliegen. We konden niet zeggen of het een ouder of een jong was. Daarvoor ging het te snel en waren ze te ver weg, maar gaaf ewas het wel! Een stuk verder hebben we op een pad nog een kleine fotoshoot gemaakt. Ellen gebruikte mijn camera en klikte er aardig op los. Aangekomen bij de suspension brug stopten we wat langer. We hadden weer wat eten meegenomen en hier werd de appel uit de zadeltas soldaat gemaakt. Nadat we ok hier wat foto’s hadden gemaakt gingen we verder. Ellen wilde naar een van haar lievelingsplekken in de Coast Mountains. En dat ging ook gebeuren. We stapten weer op de paarden en liepen langzaam aan terug naar het meer. Maar nu liepen we via een klein paadje naar de oever van het neer. En dat meer, dat was echt onwijs mooi. Felblauwe kleuren van het water en de lucht. Gele bladeren van de Indian Summer en groentinten van de naaldbomen. Hier hebben we een flinke tijd gezeten. Beetje bijgepraat, lekker genoten van het uitzicht en toen gingen we weer terug naar het kamp.

Terug op het kamp was het de vraag of we nog wat zluden ondernemen vandaag, of dat de dag lang genoeg had geduurd. We besloten om voor optie a) te gaan. Dat betkende dat Don als een razende Roeland het avondeten ging klaarmaken. Aardappel, witte bonen in tomtatenau en een paar voortreffelijke steaks. Dat ws smullen!!

Na dit vroege avondeten gingen we snel weer naar de paarden toe. We stapten op en Ellen bracht ons naar een prachtig uitkijkpunt op een mooie bergrug. Vanaf hier zagen we de zon ondergaan over de gletsjers, Fantatstisch!
Nadat we vele foto’s hadden gemaakt gingen we weer terug naar het kamp. Daar bleven we nog een flinke tijd bij het vuur zitten. Met elkaar praten over van alles. Net zo lang totdat we allemaal toch best heel moe waren en graag de binnenkant van de slaapzak wilden voelen.

Morgen de laatste dag in de Coast Mountains