De wildernis in
Hallo allemaal!
Vannacht hebben we een goede lange nacht gemaakt en vanmorgen werden daardoor uitgerust wakker. In het hotel konden we een ontbijt nemen bestaande uit toast, english muffins en mini-muffins met een keuze uit jam of pindakaas als beleg. Na het ontbijt hebben we nog even het journaal uit Nederland gekeken, zo zijn we ook een beetje op de hoogte van wat er bij jullie gebeurt. Vanmorgen hebben we nog een rondje gereden in Baie-Comeau. Bij de plaatselijke VVV hebben we alle informatie gekregen wat we nodig hebben voor de rest van de reis: kaarten en informatieboeken over Labrador, Newfoundland en Nova Scotia. En jullie lezen het goed: gekregen! Zo gaat dat hier. Vanaf de VVV waren we vlakbij de kade van de St. Lawrenceriver, nou ja, rivier… Op dit punt moesten we erg veel moeite doen om de overkant te zien. Na een korte wandeling over de rotsen aan de St. Lawrence zijn we in de auto gestapt om op pad te gaan naar Manic-5.
De weg naar het noorden bleek vrij bochterig en heuvelachtig te zijn. Dit gedeelte van de weg was nog geasfalteerd, dus dat wilde allemaal prima. Onderweg zijn we niet heel erg veel verkeer tegengekomen. Tijdens de rit zagen we het landschap langzaamaan veranderen. De loofbomen zijn overgegaan in naaldbomen waartussen veel kleine en grotere meren te ontdekken waren. Dit gaf prachtige plaatjes. Aan het begin van de weg werden we gewaarschuwd voor overstekende elanden. De meren leken uitstekende plaatsen om elanden te zien, maar waarschijnlijk waren we op het verkeerde moment van de dag op de weg, want we hebben geen enkele eland gezien. We hebben een paar keer gestopt onderweg om de benen te strekken en een hapje te eten. Uit het vuistje dan wel te verstaan, want onderweg waren daarvoor geen faciliteiten. Na een mooie tocht door de naaldbossen en de beginnende toendra stuitten we ineens op een enorm massief bouwwerk van beton: de Daniel Johnson dam bij Manic-5. In de brochures stond al dat dit een enorme dam moest zijn en dat bleek niet gelogen. Vanaf de snelweg konden we niet goed in de buurt komen, daarom hebben we een zijweg genomen en deze bleek twee uitzichtpunten te hebben op de dam. Zo konden we het bouwwerk nog beter aanschouwen. Achter de dam zit een enorm waterreservoir waar we morgen een blik op kunnen werpen. Dit reservoir (Manicouagan reservoir) is vanuit de ruimte gemakkelijk te zien en wordt ook wel ‘het oog van quebec’ genoemd.
We waren mooi op tijd in Manic-5 en naast de dam bestaat het hier uit 1 hotel met benzinepomp, souvenierwinkel en cafetaria in 1. En waar we al voor gewaarschuwd waren: muggen! Gelukkig zijn het er in dit jaargetijde niet heel erg veel, maar de paar die er zijn maken ons al enigszins gek. En wonder boven wonder in dit geheel van bijna niets blijkt er een gratis wireless internet verbinding te zijn, dat is mooi, dan kunnen we jullie nog mooi even op de hoogte houden van onze reis.
We gaan zo hier even een hapje eten en dan lekker naar bed! Morgen hebben we een lange rit voor de boeg van ca 5 uur naar Labrador City. Hier zullen we van het Franstalige Quebec overgaan naar het Engelstalige Labrador/Newfoundland. En we gaan dan een tijdszone over. Op dat moment is het tijdsverschil met Nederland nog maar 5 uur.
Liefs Edo-Jan en Leonie
n