1 juli 2010

n

Vanmorgen werden we dus wakker na een bar slechte nacht. Het bed was klein en het matras veerde alle kanten op. Echt lekker slapen kwam er niet echt van. Gelukkig zijn er twee bedden op de kamer dus vanavond slapen we maar ff apart. We waren dus veel te vroeg wakker en hebben ons maar klaargemaakt om te gaan ontbijten. En dat ontbijt mocht er helemaal zijn! Heerlijk warm ontbijt. Stukjes aardappel met rozemarijn, scrambled eggs, french toast, hamburgertjes, bacon strips, zoete broodjes, cinnamon rolls, pannekoeken en….. heel veel vers fruit. En vooral dat laatste deed ons heel goed. Een zeldzaamheid. Ze doen sowieso erg hun best om lekker en gezond te koken voor hun gasten.

n

Na het ontbijt zijn we ons klaar gaan maken voor de rest van de dag. Zoals we al vertelden kijken we uit over een gletsjer en horen we hem bewegen, kraken en verpulveren. Maar op een kaartje die we hebben gekregen werd ons ook aangegeven dat er een lange trail langs de gletsjer liep. En dat leek ons wel wat. Eerst zijn we naar verschillende kleine gebouwtjes in dit dorpje gelopen en hebben wat bezichtigd. We kwamen bij een prachtig oud mijngebouw langs. Heel erg groot, helemaal van hout en compleet verlaten en vervallen. Ze zijn de boel wat aan het opknappen maar het ziet er echt enorm gaaf uit. Dit gebouw is het hart van dit dorpje. Hier draaide het allemaal om. Voor de rest heb je nog een lodge (waar wij in verblijven, dit was vroeger het onderkomen van de directie van de mijn), een visitor info (was vroeger een winkel) een postkantoor, een ziekenhuisje, een paar huizen voor de werklieden, nog wat andere gebouwtjes en dat was het wel zo’n beetje. Alles van hout, in dezelfde rode kleur met witte kozijnen geverfd. En het meeste vervallen. We zitten midden in een ghost-town hier

n

n

— de Kennicott Mill —

n

Toen we aan het einde van de straat waren gekomen begon de trail naar het begin van de gletsjer. Het werd een mooie tocht. In het begin hadden we een jas, met fleece, long sleeve en shirt aan, maar hoe langer we liepen, hoe warmer het werd. Uiteindelijk kwamen we weer terug in de lodge met korte broek en t-shirt. De hike was erg gaaf en bestond uit een klein geitenpaadje over de flank van een van de bergen. Prachtige uitzichten over de gletsjer en alle onbegaanbare, grillige bergen om ons heen. We hebben een heel eind gelopen en zijn af en toe gestopt om wat te eten, te drinken en foto’s te maken. Halverwege was er een paadje richting de voet van de gletsjer. Daar zijn we naar toe gelopen en hebben zo ongeveer op het ijs onze lunch opgegeten. Iets kouder dan boven maar een unieke ervaring. Voor de rest was er ook niemand, we hadden het rijk voor ons alleen. En het was een flink rijk 😀 Hierna zijn we weer verder gelopen.

n

n

— Root Glacier —

n

Toen we bijna aan het eind waren moesten we weer terug. Het avondeten wordt hier namelijk strak om zeven uur opgediend. Ben je te laat dan heb je pech en iedereen krijgt hetzelfde. Wel van een prima kwaliteit overigens!!! We kwamen net op tijd aan en konden ons nog een beet opfrissen. Nu konden we ons weer een beetje vertonen en zijn de eetzaal ingelopen. Hier moest je zoeken naar je naam. Alle tafels waren gedekt en iedereen zat door elkaar heen. Natuurlijk zat je als groep, gezin of stel wel gewoon bij elkaar. Dat noemen ze een “family style diner”. Wij kwamen aan tafel met een familie uit West Virginia en Alabama. Het werd een bijzonder leuk avondeten en hebben veel ervaringen uitgewisseld en gelachen.

n

Na het eten waren we nogal moe van deze dag en zijn we snel naar bed gegaan. Hopende op een nacht beter dan de vorige.

n

Trusten allemaal!

n

Leonie en Edo-Jan

n