9 juli 2010

n

Denali – dag 2

n

Vannacht werden we wakker door het gehuil van wolven of coyotes of iets in die richting. Dat was een bizar geluid zeg, alsof we in een horror film zaten! We konden nog even slapen want om kwart voor 6 ging de wekker weer. Na zo´n heerlijk continental breakfast (NOT! Mierzoete broodjes met koud gekookt ei en jam uit die kleine kuipjes…) zijn we weer het Denali park ingegaan voor een tweede dag met de bus. Vandaag hadden we een hele lieve vrouwelijke chauffeur, ze heette Kim. Ze was heel erg begaan met de dieren en het park en deed er alles aan om ze niet te verstoren (op niet mis te verstane wijze). Het weer was vandaag super, geen wolkje aan de lucht en een goede temperatuur, tussen 25 en 30 graden graden. Lekker koel dus wat jullie betreft. Omdat het voor deze regio bijzonder warm was, waren er niet heel veel dieren te zien. Ze hadden allemaal de verkoeling van de schaduw opgezocht, waren naar toppen van de bergen gelopen of lagen lekker te slapen. Ondanks dat hebben we op de heenweg toch een aantal kariboes, wat dall sheep (het symbool voor het park) en grizzlyberen gezien. Het uitzicht op Mount McKinley was vandaag fabelachtig mooi! Onwaarschijnlijk hoog torende deze berg boven de anderen uit. Door alle sneeuw en gletsjers op de bergen gaf de bergreeks bijna licht. Het was de eerste dag van het seizoen dat ze de berg zo goed en mooi konden zien. Zelfs de rangers kregen er maar geen geoeg van!

n

Vandaag zijn we niet met de bus helemaal naar het einde van de weg gegaan, maar zijn we bij het Eielson Visitor Center uitgestapt. Dit hebben we ook netjes aan Kim gemeld, zodat ze ons niet zou missen op het moment dat ze verder zou gaan rijden. Vanaf dit punt heb je een geweldig uitzicht over een vallei met de McKinley aan het einde prachtig in zicht. Een van de mooiste plekken van het park. Eerst hebben we maar es goed gegeten en gedronken. We wilden namelijk een lekkere hike lopen daar en daar moet je dan wel even klaar voor zijn. Na zo’n drie kwartier liepen we goed voorbereid de trail op. Leonie met een rugzak met eten en drinken, ik met een cameratas ook met wat eten en drinken en allebei een wandelstok voor de stabiliteit. We wilden een van de bergen in de buurt beklimmen. Hiervoor moesten we een lang smal en steil pad belopen. Maar het ging prima. Af en toe zijn we gestopt om te genieten van het uitzicht en om wat uit te puffen en te hijgen. Met elke stap werd het mooier en mooier. Bijna bovenaan moesten we over een richel naar de top. Dat was wel spannend. De wind begon daarboven namelijk aardig aan te zetten en er was natuurlijk niets om je aan vast te houden. Stap voor stap kwamen we aan de top. Maar eenmaal daar aangekomen hadden we een subliem uitzicht over een deel van het park met de enorme bergreeks (Alaska Range) heel mooi zichtbaar. Een fantastische ervaring. We keken uit over ruige bergen met eeuwige sneeuw en gletsjers. En waar wij stonden, vlak onder de top, was een heerlijke groene glooiende vlakte met overal grondeekhoorntjes en vogels. Hier was het bizar genoeg ineens windstil. We konden maar niet stoppen met foto’s en films maken. Zo prachtig. Maar na een tijdje moesten we toch weer terug. Eerst maar weer de boel ingepakt en vastgezet op de rug en toen weer naar beneden. Het eerste stuk over de richel was weer even spannend. Het waaide nu een flink stuk harder en onze wandelstokken werden door de wind alle kanten op geblazen maar daarna ging het alweer een stuk beter. Voorzichtig liepen we weer naar benden. Allemaal los grind en ik was al es gevallen….

n

Zonder al teveel ongelukken kwamen we weer terug bij de Visitor Information. Daar moesten we even melden dat we weer met een bus terug wilde naar het begin van het park. We moesten even wachten, maar we konden in een van de laatste bussen instappen. Toen reden we weer terug, de rit duurde nog 3 ½ uur met verschillende stops. We zagen op de terugweg weer kariboes, grizzlyberen, golden eagles en dall sheep en kwamen na achten weer aan bij de auto. Eerst maar even kort bijkomen, beetje water drinken en toen reden we weer terug naar de lodge. Dat was ongeveer een half uur rijden dus we kwamen rond 9 uur aan bij de lodge en zijn meteen naar het restaurant gelopen waar we eerder ook avondeten hadden gehad. Het weer was nog uitstekend dus we hebben maar lekker buiten gegeten. En dat ging er goed in! Na het eten hadden we niet veel zin meer om nog iets anders te ondernemen en zijn dus maar snel naar bed gegaan. Wat een bijzondere dag en wat is de wereld toch ontzettend mooi!

n

Tot morgen allemaal, wij gaan pitten hier.

n

Tot snel!

n

Leonie en Edo-Jan

n