Zondag 21 augustus 2011

n

Afgelopen nacht hebben we allebei wel redelijk goed geslapen. We lagen er mooi op tijd en dat was maar goed ook, want vanmorgen ging om half 7 de wekker al. Dat is voor mij iets eerder dan normaal, maar voor Edo toch wel erg vroeg. Nadat we ons hebben klaargemaakt voor de dagtrip van vandaag, zijn we gaan ontbijten. En dat was wel een interessante bedoeling. Naast brood, wat worstjes en roergebakken ei, kon je ook kiezen uit rendang, curry, noodles goreng, rijst en dim sum. Het zag er allemaal heerlijk uit, maar we konden natuurlijk niet direct alles uitproberen, daarvoor was er te veel keuze. Vandaag hebben we voor een ‘Westers’ontbijt gekozen met brood, maar we komen nog twee keer terug in dit hotel, dus de volgende keer kunnen we iets anders proberen.

n

Na het ontbijt zijn we terug gegaan naar de kamer om onze spullen te pakken. Onze grote rugtassen hebben we achtergelaten bij de receptie van het hotel. Hetgeen wat we nodig dachten te hebben voor ons verblijf in Bako NP hebben we in twee kleinere (rug)tassen gedaan. Rond kwart voor negen was er inderdad iemand die ons naar de haven zou brengen. Deze meneer leek wel een beetje op oom Nick ;-), maar dan iets groter gebouwd. Om in Bako National Park te komen moet je een stukje varen over de Zuid Chinese zee. We zaten in de boot met twee Italianen die ook gisteren in Maleisie zijn aangekomen. We hebben een beetje gepraat, maar erg veel tijd was daar niet voor, want er was al superveel te zien op weg naar Bako. Het was precies zoals je het je voor zou stellen, maar dan ECHT. Eerst voeren we een stukje over een rivier die uitmondde in de zee. Om ons heen waren eerst nog kleine huisjes te zien, maar die maakten al snel plaats voor dichte bebossing. Op de zee (die erg rustig was) bleven we dicht bij de kust en je kon al allemaal strandjes zien, omzoomd door lichte kalkstenen formaties die door het getijde bizarre vormen hebben gekregen.

n

Op de boot was het heerlijk qua temperatuur en we hadden er een lekker briesje bij. Eenmaal weer aan wal was het toch wel warm en al vrij snel was Edo doorweekt van het zweet. Onze spullen voor de nacht konden we bij de receptie achterlaten waarna onze gids ons meenam naar de cafetaria voor een koffie en om ons te vertellen wat de plannen voor vandaag waren. Deze gids (Riman) was al samen met ons aan boord gegaan met het bootje dat ons naar het park heeft gebracht. Hij is superaardig, heeft een Master in zoologie en weet dus heel veel van alle dieren (en planten) die hier in het park te vinden zijn. Tsja, dat waren dus twee wetenschappers onder elkaar en dat gaf wel een leuke ‘click’. We zijn na de korte uitleg direct het park in gegaan. Eerst liepen we langs een paar huisjes (hier bleken we later te gaan overnachten) en even later liepen we over een plankenpad door het oerwoud. Het is hier geen primair, maar secundair oerwoed, wat betekent dat het ‘maar’ 23 miljoen jaar oud is. De bomen die hier staan, zijn soms wel 1000 jaar oud. Riman wist ons veel te vertellen over de verschillende dieren en planten die we tegenkwamen. Het begon met kleine dieren. Zo zagen we kleine visjes, die ‘doktervissen’ worden genoemd. In Nederland zijn ze bekend geworden door de Dr. Fish therapie bij de Zwaluwhoeve in Harderwijk. Hier was de behandeling echter helemaal gratis. Wanneer je je hand in het water stak, kwamen de visjes (zo groot als zebravissen) op de hand af om de dode huidcellen te verwijderen. Dit voelde wel grappig aan. Vlak erna zagen we een salamander die zijn ledematen weer kan laten aangroeien wanneer je ze er af hakt. Dit hebben we natuurlijk niet uitgeprobeerd, maar het blijft interessant dat er dieren zijn die dit kunnen. Kort daarna kruiste ons pad die met een soort van reuzenmieren. Deze zijn ongeveer 3 centimeter groot. Met behulp van een stokje heeft Riman even laten zien dat ze kunnen bijten en we waren blij dat de mier het stokje te grazen nam en niet ons.

n

n

Even bijkomen tijdens de wandeling door het regenwoud in Bako National park.

n

Langzaamaan kwamen we dichter bij het water, waar de mangrovebossen zijn. Bij laag water is dit vaak een goede plek om de zogeheten neusaap te zien, welke ook wel Nederlands aap wordt genoemd. We hoefden niet lang te wachten voordat we er een paar in de bomen zagen zitten. Weliswaar op een redelijke afstand, maar we konden ze goed zien. Ramin heeft zelfs Edo’s fototoestel gebruikt om een paar mooie foto’s te maken. Daarna hebben we de tijd genomen om ze rustig te bekijken. Ramin wilde ons nog wat bijzonders laten zien en we hebben een pad genomen waar normaal geen toeristen komen. We zijn over de mangrovebossen gelopen naar een strandje. Het was inmiddels eb, dus we konden het strand op en de rare rotsformatie’s van dichtbij bekijken. Op dit punt hebben we wat langer gezeten en gerust. Het was al mt al toch wel een aardige klautertocht door het oerwoud. Bij Edo stonden al zijn porien wijd open en ook ik had ongemerkt wel het nodige zweet verloren. Maar wat is het hier verschrikkelijk mooi! Dat is elke druppel zweet meer dan waard!

n

n

Ramin, onze gids, maakt foto’s van neusapen met Edo’s camera

n

Na deze pauze met wat eten en het nodige water, zijn we via dezelfde weg weer teruggegaan naar de kantine. Hierbij hebben we nog meer neusapen gezien. Eenmaal in de buurt van de kantine zagen we steeds meer makaken. Het waren voornamelijk vrouwtjes met jongen. Onze chauffeur van vanmorgen grapte nog dat ze het liefst eten afpakken van blonde dames met blauwe ogen, omdat die zo goedhartig zijn om dit te laten gebeuren. Nou,dat hebben we geweten! Onze lunch was vanmorgen al met ons mee aan boord gegaan en bestond uit een broodje, bananen, cake en een stukje kip. Op het moment dat ik halverwege m’n lunch was besloot een vrouwtjesmakaak met jong dat ze ook wel zin had om wat eten. Voordat ik het wist had ze m’n doosje te pakken. Dat was wel even schrikken, maar als een reflex (je mag het ook een vlaag van verstandsverbijstering noemen), heb ik het beestje weggejaagd. Als reactie kreeg ik een applaus van iedereen die ook zat te eten. Dat hadden ze denk ik niet verwacht. Daarna hebben ze het bij onze tafel niet meer geprobeerd, maar ergens anders is het ze wel gelukt om wat te halen.

n

Terwijl we aan het eten waren, verschenen er ineens silver-leaf apen. Deze bleven op afstand en we konden ze goed bekijken. Dit zijn ook erg mooie dieren en het was superleuk om hun gedrag te observeren (ik blijf toch bioloog). Edo heeft de nodige foto’s gemaakt van deze dieren en ook van de neusapen die ineens rond de cafetaria verschenen.

n

Riman had inmiddels onze bagage opgehaald en heeft ons naar onze slaapplek gebracht. Het is een vrij eenvoudig onderkomen: een kamer met vier bedden voor ons beiden en een gedeelde douche/toilet met drie andere kamers. We waren net binnen toen ik naar buiten ging om een foto te maken van onze slaapplek. Hier zag ik ineens een bebaard zwijn lopen! Ik had wel gelezen dat ze hier in het park voorkomen, maar nog niet gezien, dus dat was een leuke verrassing. Tot mijn verbazing was het een vrij groot en slank dier. En ja, met een enorme baard. Na de lunch zouden we eigenlijk nog een andere wandeling maken, maar we waren vrij laat terug van ons eerste avontuur. Bovendien wilde Riman ons de silver-leaf monkeys laten zien, maar die hadden we al bij de cafetaria gezien. Hij zag denk ik ook wel dat we nog even bij moesten komen van de eerste tocht met hem, dus we hebben ‘vrij’ gekregen tot het avondeten. Deze tijd hebben we goed gebruikt om een beetje bij te komen van de wandeling en om onze vochtreserves weer wat aan te vullen.

n

Rond zeven uur werden we weer verwacht in de kantine. Hier zat Riman al op ons te wachten en we konden langs een lopend buffet gaan om ons avondeten te kiezen. Dit zag er allemaal heerlijk uit: (gebakken) rijst, verschillende soorten curry en groenten, pandancake en voor de cultuurbarbaren ook patatjes en wat ander gefrituurde ongein. Wij hebben voor de rijst en curry met groenten gekozen. Dit was allemaal weer lekker. Nadat we dit op hadden, stond Riman alweer klaar om ons naar een plek in het park te brengen waar vaak vuurvliegjes te zien zijn. Het was maar een klein stukje lopen en dat was op zich maar goed ook, want het wordt hier behoorlijk donker! We waren nog niet aangekomen of we zagen overal lichtjes aan en uit gaan in de bomen. Dat was wel een erg bijzonder gezicht! Het was net alsof het kerst was ;-). De naam vuurvliegjes is een beetje misleidend, want eigenlijk zijn het een soort kevers. Vlakbij ons was een boom waar veel lichtjes in te zien waren en Riman heeft ons laten zien hoe je de kevers op je hand kon krijgen. Na een paar keer proberen is het ons inderdaad gelukt om de kevers te vangen en te bekijken op onze handpalm.

n

Nadat we de vuurvliegjes goed hebben kunnen bekijken zijn we terug naar de kantine gelopen. Ondertussen bleven we met onze zaklamplen in de palmbomen kijken naar slangen. Ze lieten lang op zich wachten, maar uiteindelijk was het raak. Niet ver van onze kamer zat een bronze-back tree snake in de boom. Een heel mooi slangetje van 50 cm lang en matig giftig. Gelukkig was het beestje aardig fotogeniek, zodat ook dit diertje op de gevoelige plaat is vastgelegd. Het was best nog wel warm buiten en op onze kamer hadden we alleen maar een ventilator, dus we zijn nog even naar de kantine gegaan om op het terras iets te drinken. We werden omgeven door bebaarde zwijnen, vleermuizen, gekko’s en allerlei insekten. Ineens sprong Riman op om iets te vangen een aan ons te laten zien. Het bleek een cicade (oid) te zijn. Dit zijn insecten (4-5 cm) die de hele dag enorm veel geluid maken in het regenwoud. Ze doen dit met hun buikholte en het resulteert in een heel hoog en herkenbaar geluid. Overdag laten deze insekten zich niet zien, maar nu hadden we de kans om het diertje eens goed te bekijken.

n

Op een gegeven moment ging de kantine dicht en was het echt tijd geworden om onze kamer op te zoeken. Deze was natuurlijk nog warm, maar goed we moeten toch maar proberen om ons een beetje te slapen. Morgen staat ons nog een wandeling te wachten en daar willen we natuurlijk wel een beetje fit voor zijn. Na ons opgefrist te hebben (alleen koud water) zijn we op bed gegaan, vol hoop op een goede nachtrust en vol verwachting wat ons morgen te wachten zal staan.

n

Liefs Edo-Jan en Leonie

n