Hoi allemaal!

n

En de vierde dag brak vanmorgen heel vroeg aan. De wekker stond om 6 uur. Stipt om 7 uur waren we de eerste in de ontbijtzaal. We moesten namelijk om 8.30 in Ponta Delgada zijn voor de whalewatch tour. En dat is ongeveer drie kwartier rijden vanaf ons hotel. Nou waren we prima op tijd, maar we zagen de grijze lucht al boven de oceaan hangen. En de boten in de haven dobberde naar links en naar rechts dat het een lieve lust was. Als het zo al in de haven is, dan kan je je voorstellen hoe het op open zee moet zijn. Eigenlijk waren we best wel een beetje opgelucht toen de schipper zei dat ze de tocht geannuleerd hadden. Woensdagmorgen een nieuwe poging! Dan zijn de vooruitzichten in ieder geval een stuk beter.

n

Het annuleren gaf ons mooi de gelegenheid om het eiland verder te onderzoeken. We hebben de auto gepakt om iets over 9 en reden direct naar het noorden van het eiland. We zagen dat de bewolking welliswaar bleef, maar wel een stuk minder dik werd.

n

De eerste stop was een prachtig uitzicht over de oceaan. Omdat het aardig bewolkt was en het hard waaide zagen we vanaf het uitkijkpunt de branding tegen de vulkanische kust uiteen spatten. Wat een geweld! Maar door de harde wind was het ook best koud en we zijn hierdoor snel verder naar het noord-oosten van het eiland gereden. Hier zagen we een prachtige theeplantage. Velden vol met theestruiken netjes op een rij op de glooiende heuvels. En heel mooi, hierbij ook een klein thee-fabriekje uit de negentiende eeuw. Nog steeds in werking en je kon er tussen de medewerkers door lopen. Uiteraard was er ook een winkeltje waar we wat lokale thee en koekjes hebben ingeslagen. We trappen ook overal in 😉 PS: de koekjes zijn al op.

n

En maar snel weer verder. Nog verder naar het oosten naar een waterval van 40 meter. Maar daar aangekomen was de waterval redelijk verdampt. Een miniskuul klein stroompje druppelde naar beneden. We zijn op deze plek maar een eind gaan lopen. Eerst vanaf het hoogste punt helemaal naar beneden, onder bij de branding even lekker gezeten en genoten van de eenzaamheid en toen weer naar boven. En op de weg terug realiseerden we ons dat het daar wel erg steil was. Mijn kuiten stonden halverwege al op ontploffen! Niet best. Na flink wat pauzes zijn we uiteraard toch weer bij de auto gekomen en reden we door naar een andere waterval.

n

Deze waterval was werkelijk prachtig. Maar ook de omgeving van de waterval was super. Zelfs een leuk restaurantje waar we wat hebben gedronken en gegeten. Even lekker ontspannen dat hadden we wel verdiend.

n

Maar weer door met de auto over de achtbaan. Op zoek naar het laatste grote kratermeer. Lagoa das Furnas! Op de weg er heen had je tal van uitkijkpunten. Elke keer het meer van een andere hoek. Uiteindelijk kwamen we helemaal onder in de krater bij het meer. En daar zagen we, net als in Yellowstone, diverse heetwaterbronnen en geisers. Het water kookte er over en stonk uiteraard naar die rotte-eieren/zwavel geur. Zelfs in het nabijgelegen dorpje Furnas waren er heetwaterbronnen. Het stadje dampte er over. Heel bijzonder. Om 6 uur onze tijd zijn we bij het meer nog even 2 minuten stil geweest. Zoals het hoort natuurlijk.

n

En toen hadden we toch echt wel genoeg gedaan vonden we. Toen maar weer terug naar het hotel. Om een uur of 9 zaten we dan eindelijk aan tafel en hebben genoten van een drie gangen menu. De buikjes zijn weer rond. Nu nog even de podcast van het nos-journaal bekijken van vandaag en dan gaan we op 1 oor.

n

Tot morgen weer!
liefs, Leonie en Edo-Jan

n