Hoi allemaal,

n

Nou, vanmorgen was het dus zover. De wekker hadden we heel vroeg gezet. Om half vier. Om half vijf zouden we opgehaald worden door de Schiphol taxi. De chauffeur was alleen een flink stuk te vroeg en moest nog ff wachten op ons. Maar stipt om half vijf reden we in een dikke mercedes over de A1 naar de A9 om in Schiphol te eindigen. Daar werden we netjes voor de deur gebracht.

n

Het inchecken van de bagage was nog even een piepklein heikel puntje. Bleek dat we allebei 1 stuk handbagage mee mochten nemen van 8 kilo. Nou ehhhhh. Dat ging natuurlijk niet werken, alleen mijn trollie met camera en lenzen gaat daar al vet overheen. Gelukkig wist Leonie raad. Gewoon doen alsof je neus bloed, de rugzak laten wegen, en dan zo snel mogelijk met trollie en al het hazenpad kiezen. Ik weet niet wat ze leert op al die congressen…. Het heeft ons in ieder geval geen windeieren gelegd 😉 Nadat we nog even wat hadden gegeten en gedrinken zijn we maar naar de gate gelopen en stapten we een tijdje later het vliegtuig in.

n

n

Die eerste vlucht ging prima. We kwamen na een heel rustige vlucht aan in Frankfurt(niet dat ik me er wat van kan herinneren, ik lag in een soort van diepe winterslaap)

n

Daar wachtte ons een verrassing. De aansluitende vlucht naar Anchorage had een vertraging van dik anderhalf uur. Niet dat we haast hadden, het is per slot van rekening lakker vakantie, maar toch. Nu dus anderhalf uur vertoeven op ongemakkelijke stoeltjes in een grote ruimte met heel veel mensen. Naja, maar een beetje dutten, magazine kopen, met wat amerikanen kletsen en wat eten dan gaat het ook wel weer.

n

Uiteindelijk was het dan echt zover. We moesten in busjes stappen en reden het hele vliegveld over naar het vliegtuig. De machine van Condor stond al klaar en toen wij ook allemaal aan boord waren ging het dan echt gebeuren. De lange reis naar Alaska.

n

n

De vlucht ging prima. Geen schokje gevoeld. Lekker rustig een beetje dommelen, hapje, drankje, stukje televisie, weer wat dommelen en zo ging de tijd toch best snel voorbij. De hele bemanning had zich versierd met duitse vlaggetjes en hield ons via de speaker aan boord bij van de wedstrijd Engeland-Duitsland. Gezellige bende al met al.

n

We vlogen overigens zo ongeveer dwars over de nooldpool heen. Af en toe konden we door de bevolking heen kijken en zagen we die enorme sneeuw en ijs-massa liggen.

n

n

Maar uiteindelijk zijn we toch aangekomen in Anchorage. Zoals verwacht bleek het niet heel veel voor stellen. Redelijke vliegveld met 1 bagageband. Echt een provinciale luchthaven die voor iedereen of het begin, of het eindpunt is. We konden allemaal snel doorlopen. De koffers waren ook netjes aangekomen dus we konden vrij vlot met alle bagage naar de car-rental. Dit keer geen Budget, Alamo of National, Avis maar Herz. Die hadden we nog niet gehad 😉

n

Daar aangekomen bleeka dat ze geen 4×4, zoals wij hadden geboekt, meer hadden en kregen we een gratis upgrade naar een duurdere klasse. Het is een hageltje nieuwe witte Chevrolet Traverse geworden. Met GPS erbij, want dat leek ons wel handig in deze omgeving. Toen we de parkeergarage inliepen en de auto zagen wisten we niet wat we zagen. Allemachtig wat een enorme bak. Dachten we dat de Dodge in Montreal al groot was….

n

n

Een beetje onwennig, maar dat duurde maar even, reden we naar downtown Anchorage. Naar het hotel. Met behulp van de navigatie was het allemaal direct te vinden. Snel de koffers enzo uit de auto en de kamer in gesmeten. Toen werd het voor ons tijd om het centrum es te gaan bekijken. Ze hebben hier een typisch noord-amerikaans centrum. Alle lekker uit elkaar gelegen (4 baans voor die enorme wagen in het centrum is normaal hoor!) Alle ruimte en nauwelijks hoogbouw. En overal souvernir winkeltjes. Ontelbaar veel. Alsof het Gastown Vancouver wat. Niet normaal. En wat een boel reut wordt er toch verkocht.

n

Anyway, ik heb dus nu al veel teveel uitgegeven ;-P

n

Na het shoppen zijn we naar een restaurantje gegaan. Leonie een goede gevulde gerookte zalmsoep en ik een halibut burger Het was in Anchorage inmiddels 18.00 , dus 04.00 ‘s-nachts nederlandse tijd. Dus de biologische klok heeft al een oplawaai gekregen. Na het eten zijn we naar het hotel gelopen en we zijn nu wel klaar met deze lange dag. We zijn al zo’n 27 uur wakker en dat vinden we nu wel ff genoeg. Morgen gaat de wekker weer vroeg, ik wil natuurlijk wel het Nederlandse elftal zien spelen….

n

Wij gaan slapen en wensen jullie een fijne maandag zo!

n

groetjes en dikke kus,

n

Leonie en Edo-Jan

n