7 juli

n

We hebben vannacht heerlijk geslapen en wilden rond half negen ontbijten en hadden de wekker gezet. Toen we naar de eettafel liepen was Verna al bezig met het ontbijt voor ons. Een andere gast zat al aan de tafel te eten. Daar hebben we meteen wat mee gepraat. Al was naar de tandarts, die kwam wat later. We hebben lekker genoten van bacon, hashbrowns, scrambled eggs met groene paprika en vers fruit. Toen we bijna klaar waren kwam Al terug van de tandarts en kwam gezellig bij ons zitten. Later kwam ook Verna er bij en hebben we het laatste stuk van het ontbijt met ons vieren gegeten. Super gezellig. En onwijs leuke lieve mensen. Al is al 73 maar zit nog vol verhalen en is enorm nieuwsgierig naar ons, naar Europa, politiek etc etc. Uiteindelijk moesten we gewoon opstaan en onze spullen pakken anders zaten we er nu waarschijnlijk nog steeds 😀

n

Nadat we de bagage in de auto hadden geladen en Leonie nog een foto van Verna en Al had gemaakt zijn we op pad gegaan. We moesten nog wat kleine boodschappen hebben en zijn maar naar de Walmart van Fairbanks gereden. Dat is natuurlijk een enorm drama zo’n enorm warenhuis maarja, het moest maar ff. We keken onze ogen wel uit natuurlijk. Of we ff wat geweren en ammo wilde kopen. Dat soort dingen. Naja, snel er maar weer uit en op naar NorthPole. Daar waren we natuurlijk al eerder geweest, maar we wilden onze kaartjes daar posten (dan komt er als het goed is een stempel vanaf de noordpool op 😉 ) en het was alweer zo ongeveer halverwege de vakantie. En dat is dan zo’n typische ‘wasdag’. We wisten dat er een wasserette was daar. Nog zo’n leuke activiteit (NOT!!!)

n

En toen maar weer op weg. Het was inmiddels al flink in de middag en we moesten nog een flink eind, dus veel tijd konden we ons niet veroorloven. Daarom maar snel naar het zuiden. Naar Denali National Park. Halverwege moesten we tanken. We hadden nog maar een kwart tank over dus bij het eerste beste tankstation gooide ik de tank vol. Toen wilde ik betalen, maar de deur van het gebouw bleek helemaal dicht te wezen! Wat nu???? We hebben maar een paar keer aangebeld en uiteindelijk deed een stokdove kerel open. Wat we wilden van hem?!? Ehhhh, betalen? Een jongere dame kwam met een schort aan en vingers met koekjesdeeg ook even vragen wat we nu precies wilden. Toen we zeiden dat we de benzine wilden betalen schrok ze ongelovelijk. Het was helemaal niet de bedoeling dat de pomp aan stond. Sterker nog, de pomp gaf helemaal niet aan hoeveel liter/galon we hadden getankt. Nou, we hebben maar een beetje staan gissen hoeveel er in was gegaan en toen contant betaald. Een creditcard, daar konden ze niet zoveel mee.

n

Lachend reden we weer verder. Wat een bizar moment was dat toch weer 🙂 We gingen weer naar het zuiden, naar Denali dus. Bijna bij Denali hebben we nog een afslag genomen. De stampede road. Deze weg is beroemd geworden door Chris McAndless a.k.a. Alexander Supertramp. Bekend van het boek en de film “Into the Wilde”. En die film heeft ons een duwtje gegeven om op vakantie naar Alaska te gaan. Vandaar dat we deze weg wilde rijden. Het was een lange weg van gravel door een prachtig landschap. We zijn zover doorgereden als we konden en zijn toen weer terug gereden en kwamen korte tijd later aan in Denali.

n

In Denali moesten we even zoeken naar de lodge, maar uiteraard gewoon gevonden. We zitten hier midden in de bossen. Een heel vredige plek. ‘s-Avonds eten we in een lodge daar tegenover. Heerlijk rond 10 uur buiten in de zon. Toch handig als het niet echt donker wordt.

n

Nou, dat was het wel weer. Morgen gaan we Denali bekijken. Dat zal een drukke dag worden dus welterusten allemaal!

n

liefs, Leonie en Edo-Jan

n