Van de ene naar de andere jungle
Hallo allemaal,
n
Laat ik eerst maar beginnen waar Leonie was gestopt de vorige keer.
Na het eten zijn we naar het longhouse gegaan. Deze wordt nog altijd gewoon gebruikt door de Iban. We waren enorm verrast toen we via zo’n ‘uit een boomstam gehakte trap’ de longhouse in liepen. Blijkt dat in deze zo’n 24 families wonen! En als je nagaat dat elke familie een eigen woongedeelte heeft van of 4 à 5 meter breed, dan zie als snel een ruimte die zo’n 100 meter lang is. Helemaal van hout met prachtige matten op de grond en rotan en bamboe aan de wanden en het plafond. Het is gebruikelijk dat de gasten verwelkomt worden door de Iban met een dans van een krijger en een vrouw. Middenin de longhouse werd de dans opgevoerd terwijl links en rechts de kinderen lekker doorspeelden. De ceremonie begon met rijstwijn, en na drie keer ‘Oh..ha’ (fonetisch: ‘Oeoeoeoeoeoeoeoe-haaaaaaaaaaaa’) geroepen te hebben goot je de wijn in een keer in je giegel. Hips…
De dans was mooi, traditioneel en ingetogen, maar dan niet commercieel ofzo. Nadat ze klaar waren moesten/mochten wij ook nog even mee dansen. Ach, dat hebben we maar gedaan. Rich was de enige toeschouwer en probeerde nog wat foto’s te maken. Die zijn volgens mij niet echt gelukt. Na de dans werd alles weer opgeruimd en bleven wij nog lekker zitten. Eén van de oudsten in het longhouse (de vader van onze bootsman) kwam nog even naast ons zitten. Nieuwsgierig naar wie wij waren. Hij sprak geen woord Engels maar met handen en voeten kom je altijd best een eind. Ik weet niet meer hoe en waarom, maar ik liet hem wat foto’s op m’n iPhone zien. En dat vond hij prachtig. Niet eens zozeer de foto’s zelf (sneeuwlandschappen zeggen hem absoluut niets) maar het bladeren door het album vond hij geweldig. Tussendoor heb ik nog wat glazen rijstwijn gedronken. Eigenlijk best erg lekker!
n
Rond een uur of 10 verlieten we de longhouse weer en gingen naar bed. Heel goed heb ik niet geslapen. De matrassen waren wat bedomd en de katoenen lakens plakten door de hoge vochtigheidsgraad. Ik kwam er al snel achter dat het niet zoveel zin heeft om de westerse invloeden op deze manier te integreren. Dat werkt gewoon niet. Je kan veel beter op een matje slapen. Of in een hangmat ofzo.
24 augustus
n
De volgende morgen werden we weer op tijd wakker. Rich had een ontbijt voor ons geregeld en die hebben we weer lekker in de keuken genuttigd. Met een paar bewoners van het longhouse erbij. Er was brood, ei en worstjes maar ook nasi. Van dat laatste hebben we natuurlijk het meeste gegeten. Heerlijk zo ’s morgens! Na het ontbijt gingen we een jungletocht doen. Dus snel maar weer de goede kleren en schoenen aan. En toen op pad. Met ons viertjes. We werden vergezeld door Rich en een hele oude man met vette tatoeages op oa z’n hals. Eerst liet Rich zien hoe de blaaspijp werd gebruikt. Een lange ebben-houten stok met een perfect gat in de lengte van de stok. Wat pijltjes van onderdelen van een bepaald soort palmboom en dan heel hard blazen. Nadat hij het had voorgedaan mochten Leonie en ik ook proberen. Dat ging best redelijk al schoot ik mijn laatste pijl dwars de jungle in. Nu moeten ze weer een nieuwe maken 😉 Daarna vertelde Rich hoe ze latex uit de rubberbomen halen en hoe de longboat wordt gemaakt. Daarna gingen we echt de jungle in en hier vertelde hij welke planten in de jungle gebruikt konden worden voor allerlei verschillende doeleiden. Van schuurpapier tot naaigerei en ehbo productgen, alles groeit gewoon in het bos. Halverwege liepen we door een soort begraafplaats. Dat was erg bijzonder om te zien. Op hun eigen manier en met veel traditie nemen ze afscheid van hun overledenen. Af en toe waren we de oude man die met ons mee op pad was gegaan even kwijt. Het werd ons duidelijk dat hij niet alleen het pad gebruikte, maar af en toe in de jungle verdween om planten en andere dingen te zoeken welke hij thuis wilde gebruiken. Hij heeft ons ook gedemonstreerd hoe ze vroeger vallen zetten om kleine en grote dieren te vangen.
Direct hierna kwamen we op een peperplantage van deze stam terecht. Echt middenin de jungle. Je moet weten waar het is. Na ongeveer een uur waren we weer terug bij het longhouse.
n
Daar hebben we ons even opgefrist en zijn daarna naar de oever van de rivier gelopen. Verschillende mannen waren bezig om het eten klaar te maken. Op de traditionele manier. Stukken bamboe van zo’n meter lang werden gevuld met voedsel. Elke stok zijn eigen gerecht. Kip of groente. En die werden boven een kampvuur verhit. Het eten werd hierdoor in de bamboe gestoomd. Naast deze gerechten legden ze ook een rooster op het vuur waarop de vis (sultanvis) en aubergine (alleen dan veel dunner dan de onze) werden geroosterd.
n
n
n
Terwijl het eten aan het garen was, pakte één van de mannen een stuk bamboe waar hij een soort borrelglaasje van maakte. Daaruit hebben we met ons allen rijstwhiskey gedronken. Ik begon het steeds lekkerder te vinden 😉 Het ‘Oh..ha’ was niet van de lucht. Al snel hadden we met ons vijven zo’n liter whisky gedronken. En het was nog maar net middag. Toen de rijstwhiskey en het eten zo ongeveer op waren pakten we de fles Johnny Walker die we hadden gekocht in Kuala Lumpur uit de rugzak. De ogen van de mannen begonnen te glimmen want de meesten hadden nog nooit zulke whiskey gedronken. Rich pakte de fles en draaide direct de dop er af. Binnen mum van tijd hadden we de eerste glazen alweer op. Een van de mannen (die mijn iPhone zo mooi vond) draaide een sigaret. Ik vroeg aan Rich wat voor shag het was en hij zei dat het uit Indonesië kwam. De man bood me ook een sigaret aan. Daar was ik toch wel nieuwsgierig naar dus heb ik hem aangenomen. De smaak was erg zoet en heel licht.
n
n
n
Na een tijdje zijn we, met de fles whiskey in de hand, naar de longhouse gegaan. Ook daar hebben we weer een mooie tijd gehad. Heel rustig en relaxed. Ik werd alleen wel een beetje aangeschoten van alle alcohol. Op een gegeven moment moest ik ff naar het toilet en die was bij onze guesthouse, dus ik moest over de uitgehakte boom uit de longhouse naar beneden klauteren en dacht: daar kom ik nooit meer omhoog met m’n duizelige hoofd. Daarom besloot ik om maar in de guesthouse te blijven. Ik zat er net een tijdje toen er nieuwe gasten in een longboat arriveerden. Het was een stel uit Australië op huwelijkreis. Allebei wetenschappers en biologen. Ja, het is niet te geloven… Met hen heb ik al even lekker gepraat toen Leonie kwam om te kijken of ik niet ergens van af was gelazerd… Ook Leonie maakte kennis met de nieuwe gasten. Rond een uur of zes-zeven werden we geroepen voor het avondeten.
n
Het eten dat over was van de middag hadden ze nu heerlijk opgebakken voor het avondeten. Dat samen met pisang, nasi enzo vormde het avondeten. We hebben het weer opgegeten in de keuken. Nu met het stel uit Australië en hun gids er bij. De Australiërs bleken niet helemaal ons type. Ze wisten niet eens hoe hun gids heette, nou dan weet je al snel genoeg dat ze niet echt geïnteresseerd zijn in nieuwe culteren.
Na het eten zijn we weer naar het longhouse gegaan. Daar werden de nieuwe gasten weer verwelkomd met de traditionele dans en kregen we weer rijstwijn te drinken. Ik nam er eentje, meer oh..ha kon ik niet drinken op een dag. Na de dans hebben we nog lekker gezeten. Wij voelden ons inmiddels aardig thuis in het longhouse en blijkbaar waren de bewoners ook al aardig gewend aan ons. We liepen wat rond om naar souveniertjes te kijken, toen Leonie van een van de kinderen een tik op haar billen kreeg. Niet veel later volgde een tweede kind. Dit kon niet per ongeluk zijn geweest en het ijs was duidelijk gebroken. Na wat gedol en gegiechel met de twee meisjes vond de moeder dat het klaar was. De kinderen natuurlijk niet, maar de meesten mensen sliepen al, dus we moesten wel een beetje stilletjes doen. Uiteindelijk hebben Leonie en ik wat zelfgemaakte souveniertjes gekocht. Daarna zijn we naar bed gegaan. De volgende dag zouden we weer vroeg wakker moeten zijn. Spelen
n
25 augstus
n
Vandaag werd weer een lange dag. We moesten helaas afscheid nemen van de Iban. Helaas, want we vonden het er echt prachtig en begonnen de mensen daar net een beetje te kennen. Maarja, het was niet anders. Dus we hebben onze tassen maar gepakt. Daar hoefden we niet lang over te doen, alles zat er redelijk snel in dus konden we weer naar de boot toe. Deze bracht ons weer naar het punt waar we tijdens de heenreis waren opgestapt. Rich nam met het busje vanaf de longhouse de hobbelige weg naar dat punt. Wij hadden het dus beter voor elkaar want de boottocht was weer subliem. Het weer was heerlijk, de geuren en geluiden herkenden we steeds meer. Omdat we nu stroomafwaarts gingen was de rit ook nog es rustiger. Aangekomen bij het eindpunt stapten we uit de boot en in het busje. Nog even zwaaien naar de bestuurder van de boot (de boatsman wordt hij genoemd) en we reden weer richting Kuching. We zijn een paar keer gestopt. Bij één stop kochten we wat bapau, bij een ander at Leonie bami en ik nasi en voordat we er erg in hadden waren we alweer in Kuching. Bij het hotel hebben we afscheid genomen van Rich en hebben op onze kamer even uitgerust. Rond etenstijd zijn we weer Kuching in gelopen. We hebben nog wat kleine souvenirwinkeltjes bezocht en gingen eten in hetzelfde restaurant als de eerste nacht in Kuching. En ook dat was weer voortreffelijk!
Na het eten snel weer naar het hotel gelopen want de dag erna ging de wekker weer vroeg. We moesten namelijk onze eerste binnenlandse vlucht halen.
n
26 augustus
n
De wekker ging dus weer erg vroeg. We moesten de laatste spullen nog inpakken. Dat was zo klaar zodat we snel konden ontbijten. Niet dat we honger hadden maarja, er moet toch wat in de maag. Wat dimsum, een omeletje en wat fruit. Meer kon er echt niet in. Om 20 over 8 werden we opgehaald door de taxichauffeur die ons naar de luchthaven bracht. Dat ging allemaal lekker soepeltjes. Nog even wat speldjes en stickers kopen in een souvenir winkel, bagage inchecken, door de douane en naar de gate. Het vliegtuig stond al klaar. Het was ATR 72. Een twee-propellorvliegtuig dus. De vlucht ging naar Mulu waar weer nieuwe avonturen lagen te wachten. In het vliegtuig zaten we naast twee jongens uit…. jawel: Nederland. Sterker nog; ze kwamen uit Groningen :D. Konden we even Nederlands praten. De vlucht ging heel voortvarend. Links en rechts zagen we alleen jungle. Bomen zover je kon zien in een prachtig landschap met heuvels en bergen. Af en toe een meanderende rivier. Middenin dat oerwoud moest Mulu National Park liggen.
n
We vlogen ongeveer anderhalf uur en landen op een klein vliegveld midden in de bossen. Er was ook een aankomst/vertrekhalletje maar veel stelde het allemaal natuurlijk niet voor. Onze nieuwe gids stond ons al op te wachten. Ze heet Kate en vertelde ons wat we konden verwachten. De temperatuur bleek iets hoger dan in Kuching, het was ook wat benauwder en nog vochtiger. We konden even kennis met elkaar maken totdat de taxi aan kwam rijden. Snel maar instappen want de auto had airco. Na een minuut of tien reden we via een ijzeren brug over een rivier en kwamen we aan bij de lodge. Bijzonder luxe eigenlijk. Dat hadden we nog niet gezien. Jeweetwel, zo’n lodge van hout met verschillende bijgebouwen waar de kamers zitten, een groot restaurant en een zwembad. Daar hebben we rond half één ingechecked. We spraken met Kate af dat we elkaar om 2 uur weer zouden ontmoeten bij de ingang van de lodge zodat we meteen konden beginnen met de eerste hike. Dat betekende dat we ongeveer anderhalf uur hadden om de kamer te bekijken, ons om te kleden en om te lunchen. Stipt vijf minuten over twee stonden we klaar. We liepen met ons drieen over de brug en stapten in een busje die ons naar het hoofdkwartier van Mulu bracht. Vanaf hier ging een trail van zo’n 4 kilometer over vlonders naar twee grotten. Alhoewel 4 kilometer niet zo lang lijkt is het toch een meer dan behoorlijke uitdaging in de hitte en benauwdheid van deze plek. We hebben het maar rustig aan gedaan en we praatten al snel honderduit met Kate. Ze wist onwijs veel te vertellen over de flora en fauna die we tegen kwamen. Rotan, bamboe, lianen, rupsen, miljoenpoten en prachtig gekleurde vlinders. We hebben waanzinnig veel gezien en geleerd. Na verloop van tijd kwamen we aan in de eerste grot. Dit was de ‘Lang’s cave’. Dit was een grot met prachtige limestone formaties. Hier zagen we ook wat vleermuizen en vogels in de beroemde vogelnestjes. Na deze grot liepen we door naar een andere grot. Dit was de ‘Deer cave’. En dit was wel een heel bijzondere. Een waanzinnig grote grot, groter dan je je kan verbeelden. En hier wonen vleermuizen. Geen honderd, geen duizend, tienduizend of honderduizend maar ergens tussen de twee en drie miljoen. Overal hoorde je ze en het enorme plafond zag zwart van de vleermuizen. En het bijzondere is: rond zonsondergang verlaten ze bijna allemaal grot, in één lange sliert. De eerste vleermuizen vlogen weg toen we nog in de grot waren. Nadat we de grot hadden bezichtigd gingen we weer naar buiten waar we de vleermuizen verder konden zien vliegen op een open plek nabij de ingang.
n
Op het moment dat we genoeg hadden gezien begonnen we weer aan de terugtocht. De zon was net onder gegaan. Dat betekende direct dat we de terugweg grotendeels in het pikdonker moesten afleggen. Gelukkig hadden we ons goed voorbereid en hadden we een hoofd-lampje meegenomen. Terwijl we over het pad terugliepen vlogen de vleermuizen ons links en rechts om de oren. Ook op de terugweg liet Kate ons van alles zien. Kikkers, fluoriserende schimmels, wandelende takken, vuurvliegjes en spinnen. kleine, middelgrote en (voor ons) enorme spinnen, zo groot als je hand. Rond half acht liepen we weer uit de jungle en zaten we helemaal doorweekt in een jeep met heerlijke airco die ons weer terug bracht naar het resort.
n
Weer terug op de kamer hebben we eerste even heel rustig gezeten en zijn daarna nog rustiger naar het restaurant gelopen waar we op ons dooie gemakkie het avondeten hebben genuttigd. Niet te veel, niet te moeilijk. Gewoon nasi met wat kip en groente en een smoothie als drinken. Relaxed. Dat hadden we wel verdiend na zo’n dag. Pas toen in de karakoke-bar wel erg vals zingende mannen en vrouwen de microfoon ter hand namen zijn we weer terug gelopen naar de kamer. Nog even douchen en op bed. De volgende dag zou Kate ons weer om 9 uur opwachten in de lodge.
n
Liefs, Leonie en Edo-Jan
n
