Hoi allemaal!

n

Nou daar zijn we weer 😉
We hebben prima geslapen in de nacht van 7 naar 8 september. De cabin voldeed nog steeds uitstekend. We hadden met Raj afgesproken dat hij ons om 9 uur op zou halen bij de cabin. Dus precies om 9 uur stonden wij klaar met onze bagage. Raj hielp ons gelukkig met de bagage want die was de afgelopen dagen, ik denk door de souvenirs, wel wat zwaarder geworden 😉
Een klein stukje rijden bracht ons weer bij het restaurant. Daar stond onze tafal al gedekt. Dit keer hadden we gebakken bami. Leonie met vis, ik met kip. Lekker smullen maar weer. En natuurlijk een glas lekkere Sabah-thee. We hadden weer dat geweldige uitzicht over de vallei en mount Kinabalu.

n

Na het ontbijt zetten Malladin een grote televisie aan, daar zagen we al wat meer informatie over de theeplantage, maar eigenlijk was het een grote prmotiefilm over het bedrijf. Gelukkig duurde hij niet al te lang en kregen we daarna een rondleiding door de theefabriek. We hadden natuurlijk al een keer een rondleiding gehad in een theefabriek op de Azoren, maar verbazend genoeg was dit toch heel anders. Malladin vertelde stap voor stap hoe de thee van een net geplukt blaadje veranderde in thee om te drinken. Toch wel erg interessant. Aan het einde van de rondleiding hebben we nog wat pakjes thee (thee met geranium smaak!) gekocht en moesten we deze mooie plek toch ook weer verlaten. Raj reed ons vervolgens naar een klein stadje in de buurt. Normaal gesproken krijgen toersiten dit niet te zien. Niet dat het heel armoedig is, maar er valt in hun ogen gewoon niet zoveel te zien en te vertellen. Maar wij moesten nog even geld pinnen. Vandaar. Dat gaf toch wel weer een mooi beeld van de dagelijkse gang van zaken voor de doorsnee Maleisische inwoner.
Iets later reden we Kinabalu National Park in. Een groot nationaal park met voornamelijk veel flora. Er komen wel wat zoogdieren, reptielen en vogels voor, maar niet in de pracht. opngereptheid en hoeveelheid als in Sukau of Danum. We konden daar wel gaan rondlopen, maar heel veel nieuws zouden we daar niet zien. Als je eenmaal in Danum bent geweest….. Zo spreekt de lokale bevolking ook over die plek, al zijn de meeste er nog nooit geweest.
We kozen er dan ook voor om samen met Raj een botanische tuin in te lopen. Niet zo eentje als in Nederland, maar een heel natuurlijke. Deze was vooral beroemd door de vele orchideen die er groeiden. Helaas voor ons bloeiden de meeste (nog) niet, maar degene die er waren zagen er dan ook geweldig mooi uit. Prachtige vormen en kleuren.

n

En toen was het tijd om te gaan lunchen. Er was voor ons een tafel gereserveerd in een restaurant waar net allemaal bergbeklimmers naar binnen liepen. Deze hadden de Mount Kinabalu bedwongen en de meeste konden amper nog lopen. Het was meer strompelen wat ze deden, je zag de pijn aan de gezichten. Tijdens het eten begon het weer ook wat om te slaan. Het begon te waaien en werd steeds kouder. Toevallig moesten wij weer een tijdje in de auto zitten op weg naar Kota Kinabalu. Een paar uur later kwamen we er weer aan en zette Raj ons af bij het hotel waar we snel incheckten. ‘s-Avonds wilden we wat gaan eten en we waren zo enthousiast dat we te voet zouden gaan lopen van het hotel naar het centrum van Kota Kinabalu. We liepen al een redelijke tijd toen we beseften dat het centrum wel heel erg lang op zich liet wachten. We zijn maar ergens gaan zitten en toevallig kwam er een Australische man langs aan wie we de weg konden vragen. Bleek dat we echt compleet de verkeerde kant waren opgelopen. De Australische meneer bedacht zich niet en loodste ons direct de goede kant op. We hebben zo’n kwartier met ons drieen gelopen totdat we bij een overdekt winkelcentrum waren. Daar namen we weer afscheid en hebben Leonie en ik in een kiprestaurant ons eten genuttigd. Vandaar was het linea recta weer naar het hotel, direct naar bed want we waren best weer moe.

n

9 september

n

Vanmorgen konden we redelijk rustig aan doen. We zouden vandaag een dagtrip maken naar een eiland voor de kust van Kota Kinabalu waar we lekker konden relaxen, zwemmen en snorkelen. Daarna zouden we in een 5 sterren lodge helemaal tot rust moeten komen.
Raj stond alweer klaar om ons op te halen en met een grote glimlach begroete hij ons in de lobby. Voor deze dag hadden we niet alle bagage nodig. De rest bleef achter in het hotel. We hoefden maar eventjes te rijden en we waren al in de haven. Raj registreerde ons en haalde de reddingsvesten, strandmatjes en snorkels en toen konden we in een speedbootje stappen.
In dit speedbootje konden zo’n 20 mensen. We vaarden weer met een flinke gang de Zuid Chinese Zee op en na zo’n 3 kwartier meerden we aan op een klein eilandje.
Het eilandje was echt ingericht voor toeristen. Op het strand stonden allemaal tafeltjes. Een daarvan was voor ons ingericht. Nadat we even waren bijgekomen van de hobbelige vaart gingen we ons omkleden zodat we konden zwemmen en snorkelen. En dat hebben we dan ook gedaan. Ik iets meer dan Leonie, zij voelde zich niet helemaal lekker.
Al met al heb ik denk ik zo’n 3 uur in het water geleden. Kijken naar alle vissen en het grotendeels verkalkte koraal. Toch wel heel erg gaaf om zo een beetje rond te dobberen. Af en toe kreeg je een beet van een visje: ff doorzemmen alsjeblieft, je zwemt voor m’n licht 😉
Halverwege hadden we nog een lunch op het eiland. Dat gaf me even tijd om wat rond te lopen. Op de grens van het strand en het bos zouden volgens Raj wat varanen zijn en dat wilde ik wel even zien natuurlijk. En jahoor, tegen het bos aan liepen 4 of 5 monitor lizards. Degene die we ook bij de Kinabatangang hadden gezien. Ze zien er toch best gevaarlijk uit met de scherpe klauwen, de lange staart, scherpe ogen en lange zwarte gespleten tong!

n

Om drie uur werden we weer in de boot verwacht. We hadden ons net weer omgekleed of het begon ineens hard te regenen. De terugweg was daardoor ook iets anders dan de heenweg. Veel golven, wind en regen. Maar we hebben het gered! Aangekomen in Kota Kinabalu bracht Raj ons naar een andere haven. Hier hebben we afscheid genomen van Raj. We kregen allebei een hele stevige knuffel. In deze haven lag alweer een ander bootje voor ons klaar die ons naar een ander eilandje voor de kust van Kota Kinabalu zou brengen. Hier was het resort. Deze overtocht duurden ongeveer 20 minuten. Toen we daar op de steiger stapten kregen we direct een paraplu in onze handen gedrukt. Het regende nog steeds en stel je voor dat de gasten nat zouden worden…. Het was meteen duidelijk hoeveel sterren deze lodge had. Een jongen nam onze rugzak en leidde ons over allemaal vlonders naar de cabin. Het was een prachtige lodge en was helemaal op palen voor de kust gebouwd. We keken vanuit onze cabin dan ook overal op het water. En dat water was kraakhelder zodat we overal kleine en gekleurde visjes konden zien zemmen.

n

Het bleef alleen maar regenen en regenen en stortregenen. Niet normaal. Maar op een gegeven moment moesten we toch echt naar het restaurant lopen. Toch wel erg blij dat we de paraplu’s hadden gekregen. Het eten was echt heerlijk. Kleine smaakvolle hoeveelheden met hele vriendelijke bediening. Prima voor elkaar. Leonie was nog steeds niet zo lekker, dus zij heeft er niet heel erg van kunnen genieten.
Na het eten zijn we direct weer naar onze ‘kamer op het water’ gelopen en gingen snel slapen. Die zeelucht maakt je toch best wel moe!

n

10 september

n

De laatste volle dag van de vakantie werden we wakker in de prachtige kamer. We hadden allebei echt heerlijk geslapen. Zo rustgevend met de kabbelende golven overal en die heerlijk rust. Precies wat we voor ogen hadden toen we deze lodge boekten voor de laatste dag. We hebben het daarom ook heel rustig aan gedaan. Lekker genieten en we zijn pas laat gaan ontbijten. Leonie was ook weer wat beter en durfde een onbijtje wel aan. Zij kokosbrood met aardbeien compote en ik kokospannekoeken met siroop en mango. Oeioeioei wat lekker weer! Na het ontbijt hebben we een klein stukje gelopen. Allen over de vlonders naar de receptie. Daar hadden ze een klein winkeltje. Bij het winkeltje hing een televisie scherm. Daarop was een webcam aangesloten die een stukje koraal liet zien met een aantal clownvisjes. Jeweetwel, die de hoofdrol speelt in Finding Nemo. Bleek dat die webcam echt voor de receptie opgehangen was! Dus we zijn snel ons gaan omkleden en hebben een snorkeloutfitje geleend en zijn gaan zwemmen. We hadden de clownvisjes snel gevonden en konden hebben er lang naar kunnen kijken en zelfs wat foto’s van kunnen maken.

n

Hierna gingen we weer terug naar de kamer. De boot terug naar Kota Kinabalu ging om 1 uur. Binnen 20 minunten waren we alweer terug in de haven en werden we opgehaald en naar het hotel gebracht. Daar hebben we even kunnen bijkomen waarna we het centrum van KK in zijn gelopen. Daar hebben we wat leuke winkeltjes bezocht (Starbucks Frappuccino!!) en met de taxi zijn we weer naar het hotel gelopen. En hier zit ik nu te typen. We gaan zo weer naar het centrum want we hebben afgesproken met Kurt. De gids waar we een tijd mee hebben opgetrokken rond de Kinabatangang. Hij is nu ook in KK en met hem in zijn verloofd Titi gaan we zo een hapje eten. Daarna snel naar bed. Morgen moeten we edfinitief alle spullen inpakken en vliegen we in de middag van Kota Kinabalu via Kuala Lumpur naar Amsterdam…. Pff, wat gaat de tijd snel alleen hebben we het gevoel dat we al maanden aan het rondtrekken zijn hier!

n

Nou tot snel allemaal en bedankt voor al jullie lieve en leuke reacties de afgelopen dagen en weken!

n

liefs en kus, Leonie en Edo-Jan

n