2 oktober 2014

Gelukkig was het congres inderdaad voorbij en waren de dronken mensen echt weg vannacht, dat betekende dat wij heerlijk hebben kunnen slapen! En daar waren we ook wel een beetje aan toe.

Vandaag zouden we weer vertrekken uit Victoria naar een plek op Vancouver Island waar we nog niet eerder waren geweest. Aan de kant van de oceaan maar helemaal in het noord-westen. Dat stond nog altijd op ons lijstje om te doen. ALs we dat ook hebben gezien hebben we zo ongeveer alle verharde wegen op Vancouver Island gereden 😉

Maar eerst ontbijten natuurlijk. Dit keer deden we dat in het hotel zelf, in het restaurant. We hadden onze keuze doorgegeven toen de ober vroeg of we misschien een halve portie wilde hebben. We zagen er europees uit en europeanen eten niet zo veel als amerikanen. Dat was een heel goed idee! Toen het eten op tafel kwam was het precies genoeg voor ons!

Na het ontbijt hebben we direct maar de spullen ingepakt, haalden een karretje op voor de bagage, lieten de auto voorrijden (valet parking is best handig ;-), uitchecken en hoppateeje, daar gingen we weer.

Voordat we echt Victoria uit reden wilde ik nog iets doen wat in mijn originele plan paste om Leonie ten huwelijk te vragen. En dat was naar het UNIT4 kantoor in Victoria te rijden om daar mijn collega’s te begroeten. Ik had al eerder contact gehad met Linda de Toit over een mogelijk bezoek en ze wilde ons graag verwelkomen. Dus we reden eerst naar een voorstadje van Victoria, parkeerden onze auto en liepen het gebouw in. En daar stond Linda ineens. Toch heel bijzonder om je collega’s, die je wel heb gesproken via conference calls, zo ineens ziet. Ze heeft ons een rondleiding gegeven en we hebben veel praatjes gemaakt en handen geschud met mijn collega’s. Uiteindelijk strandden we bij de koffie en hebben we zelfs nog wat werkinhoudelijke zaken kunnen bespreken. Na een foto van Linda en mij bij het UNIT4 logo bij de receptie hebben we de hand geschud en zijn we verder gereden.

Zoals gezegd gingen we vandaag door rijden naar een, voor ons, nieuwe plelk op Vancouver Island. De naam van het plaatsje is Port Renfrew en de rit er naar toe zou weer een rollercoaster zijn. Eerst zijn we nog even gestopt om wat boodschappen te doen en daarna zijn we dan echt onderweg gegaan. Leonie heeft het eerste gedeelte van de weg gereden. De weg lag er prima bij. De bochten lagen er goed in, het zonnetje scheen heerlijk en het duurde niet lang of ik lag te slapen in de auto…

Best wel een tijdje zelfs. Had de afgelopen nachten toch iets te weining rust gekregen.

Ergens halverwege op de weg zijn we naar een plek gereden waar je naar een strand kon lopen. Maar daar aangekomen bleek het toch nog een stevige hike te zijn door een donker bos dus dat hebben we maar niet gedaan. Hierna ben ik gaan rijden. Vond het toch wel zonde om op zo’n mooie weg en locatie in slaap te kukelen.

Dit deel van de weg werd iets bochtiger maar nog steeds heel eenvoudig te doen. Het was prachtig daar en we genoten enorm van de kleuren langs de weg. Zo mooie gouden en gele kleuren…

Na een aantal uren reden we dan toch echt Port Renfrew in. Het was uiteraard een plaatsje van niks. Eerst moesten we maar es kijken waar we gingen slapen vannacht. We hadden al een cottage geboekt, dus die moest daar ergens zijn. Maar waar…..

Er was een ‘General Store’ waar we het maar gingen vragen. Die wees ons de plek aan waar de eigenaar van de cottage woonde. Dat was echt heel dicht bij dus Leonie liep er heen en wat bleek…. Het was geen cottage maar een compleet huis! Ja, dat hadden we nooit gevonden natuurlijk! Een huis met slaapkamers, een keuken, badkamers, woongedeelte en een prachtige veranda. Toen was het tijd om een hapje te gaan eten. Er was welgeteld 1 restaurant in het dorpje die nog open was. Daar aangekomen hebben we prima gegeten. Gegriled wilde zalm met salade. Potverdrie, wat was dat weer lekker. Ik kan mijn geluk niet op hier als het op eten aan komt!!

Na het eten zijn we weer naar ons huis(je) gereden. Daar pakte ik wat chips en schonk fijn wat whiskey voor mezelf in en viel als een blok in slaap op de bank… Na een tijdje maakte Leonie me wakker en zonder een slok te hebben gehad van de whiskey dook in mijn bed in.

Tot morgen!

liefs, Leonie en Edo-Jan

n

n