Zaterdag 4 oktobern

nAfgelopen nacht hebben we prima geslapen in ons huisje (twee-onder-een-kap). We deden de gordijnen open en zagen dat het eb was. De zee was vrij weg en er liepen allemaal mensen over het strand, de meesten met een kop koffie. We hebben vandaag in ’thuis’ ontbeten. De broodjes gingen in de broodrooster en het beleg en de rest ging op tafel. Vanaf de keukentafel hadden we een prachtig uitzicht over de zee. Alhoewel zee, het is de Johnson Straight volgens mij. Die loopt tussen hrt eiland en het vaste land. In de verte zagen we het kustgebergte zien en dachten weer terug aan onze paardrijdtocht. Het ontbijt was heerlijk. n

nNadat we alles weer hadden ingepakt en in de auto gedaan, leverden we om stipt 11 uur de sleutel in bij de receptie. De hoogste tijd om weer verder te gaan. We waren van plan om vandaag naar Port McNeill te rijden in het noorden van het eiland om daar een whale watch tour te doen. We wisten dat het het einde van het seizoen was en wilden graag weten of er nog tours waren. In de ochtend kreeg ik ze telefonisch niet te pakken. We zijn daarom in Qualicum Beach bij de Visitor Info gestopt. Zij hebben voor ons gebeld en het bleek dat vandaag de laatste tour van het seizoen ging. Die vertrok over een uur en het was nog drie uur rijden. Dat ging dus niet lukken. De omgeving aldaar is erg mooi, maar hadden we al eens gezien. We gingen nadenken over een alternatief. Tijdens deze reis wilden we wel een kijkje nemen in Bamfield, een heel klein plaatsje aan de westkant van het eiland. Ik dacht dat je daar alleen met de boot kon komen. Deze gaat drie keer per week, dat zegt al genoeg lijkt me. Nu zagen we op de kaart dat er ook een weg naartoe was. Volgens de dame achter de balie was dat een prima weg, ondanks dat deze onverhard is. We moesten maar naar Pot Alberni rijden, daar zouden ze ons bij de Visitor Info wel meer informatie kunnen geven. Zo gezegd, zo gedaan, we gingen naar Port Alberni. Dat is sowieso op de weg naar Bamfield. n

nBij de Visitor Info van Port Alberni werden we geholpen door Jody, een vriendelijke dame die ons voor geknverklaarde dat we naar Bamfield gingen. Zij vond de weg slecht. Wij waren vastberaden, dus ging ze ons gelpen met het vinden van een slaapplek. Ik weet niet hoeveel resorts ze heeft gebeld, maar geen enkele nam op. Hmmm, dat was niet de bedoeling. Uiteindelijk heeft Jody maar de watertaxi van Bamfield gebeld. Die nam wel op. Er waren dus nog mensen in het dorp. De volgende poging was een B&B. Hier werd ook opgenomen, maar er was geen beschikbaarheid. Jody legde uit dat het onze huwelijksreis was en we twee nachten wilden blijven. Er werd even over nagedacht, maar toen was het toch akkoord. En zo kreeg ik Agatha van Boots & Anchor B&B aan de telefoon en was het geregeld! We zijn nog snel langs de Walmart gegaan voor wat boodschappen en we hebben de tank volgegooid. Toen waren voor 90km gravel weg, iets waar we twee uur zouden doen. n

nDe weg was prima te doen. Het was goed onderhouden en omdat het zaterdag was, waren er geen logging trucks op de weg. Het was overduidelijk dat hier hout werd gekapt, af en toe was het een ware kaalslag. Na iets meer dan twee uur rijden kwamen we aan het einde van de middag aan in Bamfield. We hadden de B&B snel gevonden. Agatha deed de deur open, stelde ons voor aan haar man Ed en liet ons de kamer zien. We hebben onze spullen uitgeladen en wilden wel een hapje eten. Het enige restaurant in dit dorp met 150 inwoners was al dicht. Gelukkig was de koieg nog open (alleen open op donderdag, vrijdag en zaterdag) en daar hebben we fish & chips gegeten, dat ging er goed in. n

nNa het eten zijn we teruggegaan naar de B&B. Daar zijn we lekker de hottub ingedoken en heerlijk tot rust gekomen. We waren helemaal rozig en zijn lekker gaan slapen. n

nLiefs Edo-Jan en Leonie

n