Donderdag 9 oktober

Vannacht hebben we weer uitstekend geslapen. Zo lekker rustig hier! Vandaag zouden we weer vertrekken uit Ucluelet en richting de oostkust van het eiland gaan om morgen de overtocht naar het vaste land te maken. Eerst maar weer alles ingepakt en uitgecheckt. Voor het ontbijt gingen we naar Cynamoka, waar we gisteren gelunched hadden. De mevrouw achter de balie herkende ons nog. Edo nam een eitje, worstje en broodje. Ik nam granola met yoghurt en blauwe bessen, een keertje iets anders. Dat ging er goed in.

Na het ontbijt gingen we weer naar de zalmkwekerij om een kijkje te nemen bij de beren. Nou, voordat we het wisten zagen we al een beer op de weg naar de kwekerij. Hij liep heel rustig over de weg voor ons uit. Op een gegeven moment verdween hij in de bosjes en konden we er langs. En eenmaal bij de kwekerij ging het gewoon door. Vandaag zagen steeds dezelfde beer van ongeveer drie jaar oud. Zijn eerste verschijning was heel kort. Daarna kwam hij terug en ging richting het water onderaan de waterval. En voordat we het wisten had hij een zalm te pakken. Deze was zo ongeveer groter dan hemzelf en stribbelde behoorlijk tegen. Onvoorstelbaar dat hij de zalm onder controle kreeg. Hij zeulde het mee het bos in om daar waarschijnlijk de genadeklap te geven. Ik dacht dat hij daar voorlopig wel genoeg aan had en we hem niet meer zouden zien, maar niets was minder waar. Hij verscheen weer en ging op z’n dooie akkertje een restant van een zalm dat er nog lag opeten. En wij konden er mooi naar kijken. Op het moment dat hij uitgegeten was kwam hij wat meer onze kant op. Waarschijnlijk op zoek naar meer zalm, want hij had totaal geen interesse in ons. Hij verdween eerst onder de boardwalk en we konden niet zien waar hij precies was. Dat duurde niet lang, even later besloot hij op de boardwalk wilde. Iedereen deed respectvol een paar passen naar achter. Hij stak over en ging in het bosje aan de andere kant wat rondscharrelen en een grote boodschap doen. Hebben we dat ook eens van dichtbij meegemaakt. Hierna ging Edo terug naar de auto en ik ging naar de dame van de kwekerij om een DVD te kopen. Ik had haar verteld dat ik met zebravissen werkte en ze vertelde honderduit over hoe ze eitjes verzamelen van de vissen, hoe ze de bevruchting doen en hoe ze de zalmen opgroeien. Het leek in veel opzichten op ons zebraviswerk. Naast de DVD, kreeg ik allemaal stickers, magneetjes, folders en kaarten. Edo begon zich af te vragen waar ik bleef.

Eenmaal terug bij de auto zijn we naar Tofino gereden. Dat is het plaatsje aan het andere uiteinde van het schiereiland. We zijn nog op zoek gegaan naar bald eagles, maar hebben ze niet gevonden. Tofino was meer veranderd dan Ucluelet. Het was overduidelijk dat hier meer toeristen kwamen. Het was leuk om te zien en we waren blij dat wij in Ucluelet hebben geslapen. Uiteindelijk stonden we om vier uur aan het einde van het park en op dat moment verliep onze toegangspas, dus dat kwam goed uit.

We wilden vandaag nog naar Nanaimo, aan de andere kant van het eiland, rijden. Dat was nog ongeveer twee uur. We zullen vanaf daar morgen de boot naar Vancouver nemen en we gingen proberen om Tim en Laura wer te zien. Dit is het stel dat we aan het begin van de reis in de B&B in Vancouver hebben ontmoet. Zij wonen in Nanaimo en raadden ons een B&B aan in Lantzville, iets ten noorden van Nanaimo en vlakbij de haven. Op deze plek voeren ze de bald eagles in hun achtertuin, dat leek ons wel wat. Dankzij de Garmin hadden we het snel gevonden. We liepen vol goede moed naar de voordeur en toen zagen we het bordje ‘no vacancy’. Dat was niet de bedoeling. We liepen maar terug naar de auto en gingen daar bedenken waar we dan zouden slapen. Ineens hoorden we een stem ‘hello’ zeggen en we keken op. Daar stond een vrij vorse man in de deuropening. Het bleek Warren, de eigenaar, te zijn. Hij en z’n vrouw waren druk bezig in huis en konden daarom geen gasten aannemen, ze konden geen ontbijt serveren. Wanneer we dat geen probleem vonden en gewoon een nachtje wilden blijven slapen, dan kon dat wel. Hij liet ons de ocean view suite zien aan de achterkant van het huis. Het uitzicht was waanzinnig mooi. We keken met zonsondergang over de prachtige zeestraat tussen het eiland en het vaste land. We vonden het prachtig en namen de kamer.

Edo had contact gehad met Tim en Laura. Een kwartier nadat we ons wat gesetteld hadden kwamen ze ons ophalen. Superleuk om hen weer te zien. Ze reden eerst langs de haven zodat we konden zien waar we morgen naartoe moeten. Dat was inderdaad heel dichtbij. Daarna gingen we dwars door Nanaimo heen. Het was inmiddels donker geworden en de maan kwam op. We hadden allemaal verhalen en vragen voor en aan elkaar en het was direct weer vertrouwd. Na een tijdje kwamen we aan bij een Grieks restaurant en daar hebben we heerlijk gegeten. De tijd vloog voorbij. Tim en Laura vertelden over hun leven in Nanaimo en wij over onze belevenissen van de afgelopen drie weken. Voordat we het wisten begonnen ze om ons heen op te ruimen en schoon te maken. Uiteraard op een nette manier en wij konden gewoon blijven zitten. Bij de koffie kregen we nog een toetje van het huis en toen zaten we propjevol. Tim en Laura stonden erop dat ze het etentje betaalden, als een cadeautje voor ons huwelijk. Dat vonden we erg lief. Ze hebben ons na afloop weer teruggebracht naar de B&B (Graycliff Cottage Oceanfront) en met een dikke knuffel hebben we afscheid van elkaar genomen. Moe maar voldaan ploften we op bed en vielen snel in slaap. Wat een mooie dag was dit weer geweest.

Liefs,
Edo-Jan en Leonie

n